Ρώτα τον άνεμο να σου πει για τους e-readers

Δεν λένε συχνά ότι η τεχνολογία είναι πάντα ένα βημά πιο μπροστά και πολλοί από εσάς επιμένετε με στενομυαλιά να το αρνείστε; Ορίστε, λουστείτε τα τώρα! Επίσης, τι σόι διορατικός μπλόγκερ θα ήμουν (που μάλιστα αυτή την περίοδο διαβάζει Μπλέηκ!) αν δεν διέβλεπα το μελλοντικό ενδιαφέρον των αναγνώστων και δεν το κατηύθυνα αναλόγως. Όση ώρα ετοιμάζεται το βιβλίο από το Μεταίχμιο, εγώ θα σας προετοιμάσω με μια ανάρτηση που είχα γράψει παλιότερα για τις Βολτίτσες αλλά την είχατε ψιλοαγνοήσει, την είχε πάρει ο άνεμος, σαν να λέμε. Αλλά εγώ, επέστρεψα θυελλώδης.

Θα σας μιλήσω για ένα αναγνωστικό μου απωθημένο. Όσοι έχουν διαβάσει Τσαρλς Μπουκόφσκι έχουν διαπιστώσει ότι, μέσα σε όλες και πάνω από όλες τις συγγραφικές του εμμονές, ξεχωρίζει και αναδεικνύει μία: τον Τζον Φάντε και κυρίως το βιβλίο του «Ρώτα τον άνεμο». «Ο Φάντε είναι ο θεός μου» συνήθιζε να λέει. Έτσι λοιπόν, όταν συνάντησα σε e-book το βιβλιο του Φάντε, καταχάρηκα! Επιτέλους θα μάθαινα γιατί τον θεωρούσε τόσο σημαντική επιρροή. Μόλις διάβασα μερικές σελίδες, ξαναγύρισα στο εξώφυλλο για να σιγουρευτώ ότι δεν έλεγε Τσαρλς Μπουκόφσκι!

Στο βιβλίο του Φάντε εμφανίζονται όλα τα μοτίβα που θα χρησιμοποιήσει αργότερα και ο Μπουκόφσκι και καταλαβαίνω ότι αυτό το βιβλίο θα πρέπει να του μίλησε απευθείας στην καρδιά. Πρωταγωνιστής του ο Αρτούρο Μπαντίνι, ένας άβγαλτος συγγραφέας με μονάδικη «επιτυχία» την δημοσίευση του διηγήματος «Σκυλάκος που γελάει», ο οποίος πηγαίνει στο Λος Άντζελες να βρει εμπειρίες για να μπορέσει να γράψει το ιδιοφυές αριστούργημα για το οποίο είναι προορισμένος.

[...] Μπαντίνι (σε συνέντευξη που δίνει λίγο πριν αναχωρήσει για τη Σουηδία):

«Η συμβουλή μου σε όλους τους νέους συγγραφείς είναι τελείως απλή και βάλτε τη στην καρδιά σας. Μην αποφεύγετε ποτέ μια καινούρια εμπειρία. Τη ζωή πρέπει να τη ζει κανείς όπως έρχεται, παλέψτε θαρραλέα, χτυπήστε τη γροθιά στο μαχαίρι».

Δημοσιογράφος: «Κύριε Μπαντίνι, πώς είχατε την ιδέα γι' αυτό το βιβλίο, που σας απέφερε το βραβείο Νόμπελ;»

Μπαντίνι: «Το βιβλίο στηρίζεται σ' ένα αληθινό γεγονός που έζησα κάποια νύχτα στο Λος Άντζελες. Κάθε λέξη την έχω ζήσει, την έχω βιώσει».

Εκεί θα συναντήσει μια μεξικάνα σερβιτόρα, την Καμίγια Λόπες, την πριγκίπισσα των Μάγια, με την οποία θα αναπτύξει μια σχέση αγάπης μίσους που θα διατηρηθεί αμείωτη καθ' όλη τη διάρκεια του βιβλίου. Με απλή γλώσσα και ακόμα πιο απλή πλοκή, ο Φάντε γράφει ένα βιβλίο τρυφερό και αστείο που σε πλημμυρίζει με την αθωότητα και την ειλικρίνειά του, τόσο που στο τέλος θα νιώθεις ότι διάβασες ένα λογοτεχνικό αριστούργημα. Και αλήθεια, αυτό ακριβώς έκανες!  

Η έντυπη μορφή του βιβλίου είναι δυσέρευτη – μακάρι να εκδοθεί ξανά και μαζί και τα υπόλοιπα βιβλία του Φάντε – γι' αυτό αναζητήστε το σε ηλεκτρονική μορφή. Αυτό έκανα και εγώ, ήταν το πρώτο βιβλίο που διάβασα στο kindle. Και μιας και η τρέχουσα εβδομάδα είναι η διεθνής εβδομάδα «Διάβασε ένα e-book» ας πω δυο λόγια για την εμπειρία. Ναι, δεν μυρίζει σαν το βιβλίο αλλά αυτό είναι πολύ σαθρό επιχείρημα για να αγνοούμε επιδεικτικά τη νέα μορφή ανάγνωσης. Ανάμεσα σε μία ξύλινη και μοσχοβολιστή σκακιέρα και σε μία δισδιάστατη απεικόνισή της στην οθόνη του υπολογιστή, τι θα επιλέξω; Θα επιλέξω την ουσία και η ουσία είναι να απολάυσω το παιχνίδι! Το ένα μέσο δεν εξολοθρεύει το άλλο, λειτουργούν συμπληρωματικά. Οι e-readers είναι θαυμάσια εργαλεία, σε βοηθούν να διαβάζεις πιο γρήγορα, πιο ξεκούραστα και πιο οργανωμένα. Ανατρέχεις μεμιάς σε όλες τις σημειώσεις του βιβλίου, γράφεις σχόλια, συμβουλεύεσαι λεξικά, κουβαλάς 200 βιβλία μαζί. Το μόνο αρνητικό στους e-readers είναι που δεν μπορείς να ενεργοποιήσεις την υπέροχη εκείνη αίσθηση, την μνήμη της παλάμης: όταν διάβαζες ένα τέλειο απόσπασμα τυχαία και ένιωθες ένα γαργάλισμα στην δεξιά παλάμη που κρατούσε 50 σελίδες και ένα στην αριστερή που κρατούσε 450! Αν έχετε αντιρρήσεις για την χρησιμότητα των e-readers, τότε γράψτε μου μια οργισμένη επιστολή παραπόνων, γιατί κακά τα ψέματα, μπροστά στα «ψυχρά» σχόλια ενός μπλογκ, το μυρωδάτο επιστολικό χαρτί και η υγρή μελάνη πάνω του, έχουν άλλη γοητεία.

Όπως και να'χει και σε οποιαδήποτε μορφή, προσπαθήστε να διαβάσετε το βιβλίο. Αλλιώς, αρκεστείτε στην υπέροχη κινηματογραφική απόδοσή του. 

Υ.Γ. 2666  Η εκτίμησή μου για τους e-readers από εκείνη την πρώτη ανάγνωση έχει ενταθεί και πλέον τους θεωρώ σχεδόν ισότιμους του έντυπου βιβλίου. Φυσικά, δεν επιζητώ να ανοίξει ξανά ο γνωστός «πόλεμος» όμως δεν μπορώ να μην εκτιμήσω τα σπουδαία πλεονεκτήματά τους. Η αναγνωστική απόλαυση του «Καρτέλ» εκτινάχθηκε γιατί το κουβαλούσα συνεχώς σε ένα σκατοπραγματάκι που δεν ζύγιζε πάνω από 100 γραμμάρια.