ΠΙΠΕΡΙ ΚΑΙ ΣΠΑΣΜΕΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ

  Θα χαλάσει ο καιρός, τα μάθατε; Μας προειδοποίησε η ΕΜΥ – καλοσύνη της! Η συζήτηση για τον καιρό αποτελεί διαχρονικά το θέμα-βαρόμετρο, την ένδειξη εκείνη που μας προετοιμάζει για την πλήξη που πρόκειται να μας κεραυνοβολήσει. Σας προειδοποιώ και εγώ – καλοσύνη μου! Μέσα σε αυτές τις μαγιάτικες καταιγίδες λοιπόν, ένας πωλητής αλεξικέραυνων θα έκανε χρυσές δουλειές. Ή μάλλον, στην εποχή του Μέλβιλ θα έκανε χρυσές δουλειές, εμείς περισσότερο χρειαζόμαστε έναν πωλητή ρούτερ. Τέλος πάντων, συνεχίζω. Να εύχεστε μόνο να πέσει το ίντερνετ για να μην ανέβει η ανάρτηση.

Ας περάσουμε, με συνδετικό κρίκο τον μεταφραστή, στην ιρλανδική μοντερνίλα που τόσο πολύ αγαπάμε. Τι αλήτες αυτοί οι Ιρλανδοί συγγραφείς όμως, έτσι; Συνεχώς βγάζουν την γλώσσα τους... της αλλάζουν τον αδόξαστο και την ξαναχώνουν στα βιβλία τους! Με ειρωνεία και χιούμορ, πάντα. Και μετά εσύ κοπιάζεις να τα διαβάσεις και να τα κατανοήσεις, έχοντας την δική σου γλώσσα κρεμασμένη στο πλάι του στόματός σου. Και όλα αυτά γιατί ο μοναδικός και αληθινός Θεός της Λογοτεχνίας, κατά τη διάρκεια της ανθρώπινης παρουσίας του, υπήρξε ένας μισότυφλος Ιρλανδός. Ε, αφού βγάλαμε τις γλώσσες μας, ας γλείψουμε και λίγο, σιγά!