ΠΙΠΕΡΙ ΚΑΙ ΣΠΑΣΜΕΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ

Αυτή η προτροπή είναι χρήσιμη όταν θέλουμε να θέσουμε σε λειτουργία το καινούριο μας πλυντήριο ή όταν θέλουμε να συναρμολογήσουμε τα κομμάτια ενός μικρού δικινητήριου αεροπλάνου, μια περίοδο που μας κόλλησε ανεξήγητα και απροσδόκητα το μικρόβιο του μοντελισμού. Όμως, όταν οι οδηγίες χρήσεως αφορούν την ζωή, τότε ανακύπτουν κάτι μικροπροβλήματα με τάσεις γιγαντισμού και προδιαθέσεις γρίφου. Θα φτάσει μια ζωή για να διαβάσουμε τις οδηγίες χρήσεως; Θα είναι επαρκείς οι πληροφορίες έτσι ώστε να εξασφαλίσουν την εύρυθμη λειτουργία της ζωής; Αν αποδειχθούν βαρετές, όπως τόσες και τόσες οδηγίες χρήσεως, μπορούμε να τις παρακάμψουμε και να κάνουμε άμεση χρήση του αντικειμένου, που είναι πάντα το πιο διασκεδαστικό κομμάτι, με μεγάλο κίνδυνο όμως, λόγω της άγνοιάς μας να το καταστρέψουμε πριν καλά καλά μάθουμε να το χρησιμοποιούμε; 

    Όπως λέει ο μέγας Μέλβιλ, «για να γράψεις ένα μεγάλο βιβλίο πρέπει να διαλέξεις ένα μεγάλο θέμα» · και νομίζω ότι ο Γουάλας το βρήκε. Όταν έμαθα ότι έγραψε ένα βιβλίο για την πλήξη, ενθουσιάστηκα. Και τι πιο πληκτικό από την εφορία και τις κρατικές υπηρεσίες, γενικότερα; Έχοντας κάνει τελευταία κάποιες επισκέψεις στον ΟΑΕΔ είδα τα πράγματα στις αληθινές τους διαστάσεις. Και τρόμαξα. «Το θέμα εδώ, σε σχέση με το χρονικό, είναι ότι κατά το διάστημα που εργάστηκα στην Υπηρεσία έμαθα μερικά πράγματα για την πληκτικότητα, την πληροφορία και την άσκοπη περιπλοκότητα. Για το πώς να αντιμετωπίζεις τα μονοπάτια της πλήξης, όπως θα έκανες με μια περιοχή γεμάτη πεδιάδες, δάση και απέραντες ερημιές. Τα έμαθα όλα αυτά διεξοδικά και λεπτομερειακά εκείνη την χρονιά, και έκτοτε διαπιστώνω συνεχώς, στη δουλειά, στη διασκέδαση, στις φιλικές παρέες, ακόμη και στη θαλπωρή της οικογενειακής ζωής, ότι οι ζωντανοί άνθρωποι δεν μιλούν και πολύ για την πλήξη. Για τα κομμάτια εκείνα της ζω...

Η Google θεωρείται μια (ντεμέκ) brave εταιρεία που υποτίθεται ότι θα έφερνε κάτι new μέσα σε έναν χαοτικό διαδικτυακό world ! Και συγκεκριμένα το Google+ – μια ακατανόητη βλακεία, για μένα, που δεν είχε τίποτα το θετικό και καλώς ανακοινώθηκε ότι θα καταργηθεί εντός των επόμενων εβδομάδων. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Όντως δεν είχε κάτι καλό; Η Rosa Mund είναι μια εύστοχη σχολιάστρια ετούτου του μπλογκ – και άλλων πολλών – που συνήθως επιλέγει να επικοινωνεί με ποιητική φωνή στο τέλος πεζών αναρτήσεων (εδώ είναι καθαρά αυτοαναφορική η επισήμανση). Αλλά αυτή η περσόνα είναι δημιουργημένη στο Google+ το οποίο αποφάσισε εντελώς ξαφνικά να αλλάξει την πολιτική του και το πρόσημό του, διαίρει και βασίλευε, λοιπόν. Λυπούμαστε αλλά τα σχολιά σας δεν θα είναι ορατά πλέον στο μπλογκ. Λυπούμαστε που δεν μας βγήκε το επιχειρηματικό σχέδιο. Μεταβείτε αυτοβούλως στο Recycle Bin! Θα χαρούμε να ξανασυνεργαστούμε στο μέλλον μαζί σας. Η Google θα παραμένει πάντα πιστή στις υπηρεσίες των χρησ...