Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Greguerias

Η εξίσωση που προτείνει ο Ραμόν Γκόμεθ Ντε Λα Σέρνα είναι ευκολονόητη και ταυτόχρονα δυσεπίλυτη: Μεταφορά + Χιούμορ = Γκρεγκερία. Έτος ανακάλυψης το 1910. Ο Σέρνα κέρδισε το μερίδιο αθανασίας που του αναλογούσε και εμείς την χαρά της ανακάλυψης. Ιδού λοιπόν, Greguerias!



Το κακό με το παιδί είναι όταν κλαίει για να κλαίει, που μοιάζει με το η τέχνη για την τέχνη.

Ο σαλίγκαρος κάνει γιαπωνέζικο χτένισμα.

Το πιο ανθρώπινο που έχει ο δρόμος είναι η στροφή.

Αυτός που τον αποκαλούν σατιρικό φαντάζεται ότι τον αποκαλούν σάτυρο.

Τις νύχτες χωρίς φεγγάρι όλα τα πρόβατα είναι μαύρα.

Όταν πέφτει η γέφυρα που οδηγεί από τον ύπνο στην ζωή, πεθαίνει ένας κοιμισμένος.

Κάθε λέξη έχει ένα κόκαλο που δεν τρώγεται: την ετυμολογία της.

Ο πιο μεγάλος πόνος του κόσμου είναι ο πονόδοντος του ελέφαντα.

Ο συγγραφέας θέλει να γράψει το ψέμα του και γράφει την αλήθεια του.

Αυτός που σταυρώνει τα χέρια είναι εθελοντής του ζουρλομανδύα.

Το πιάτο με τα μανιτάρια πάντα θα το μοιράζεται η γυναίκα με τον σύζυγό της, γιατί δε θέλει να πεθάνει μόνη.

Η σελήνη είναι μια τράπεζα ερειπωμένων μεταφορών.

Προτιμώ τις γραφομηχανές από δεύτερο χέρι , γιατί έχουν ήδη πείρα και ξέρουν ορθογραφία.

Στα πιάνα με ουρά είναι που κοιμάται ξαπλωμένη η άρπα.

Η αμφιβολία είναι: το νερό στο βράσιμο γελάει ή κλαίει;

Ανώνυμος είναι ένας επιζών όλων των εποχών που πάντα είναι ο ίδιος.

Ο τυφλός κουνάει το μπαστούνι του, σαν να παίρνει τη θερμοκρασία της ανθρώπινης αδιαφορίας.

Ο Λουδοβίκος 13ος δεν ξέρουμε σχεδόν ποιος ήταν, γιατί δεν άφησε ούτε τακούνια ούτε έπιπλα.

Το να μην έχει χτυπήσει το ξυπνητήρι έχει αλλάξει πολλά πεπρωμένα.

Εκείνο που μας ευχαριστεί πιο πολύ στη διάλεξη είναι αυτό το “όπως όλοι γνωρίζετε πολύ καλά”.

Ο άνεμος δεν ξέρει να γυρίζει το φύλλο ενός βιβλίου˙ ή γυρίζει ένα μόνο ή τα γυρίζει όλα απότομα σαν τρελαμένος αναγνώστης.

Το αντιποιητικό είναι πως ο κύκνος έχει το λαιμό κυρτό από το τόσο ψάξιμο για σκουλήκια.

Το ηλιακό ρολόι αποδεικνύει πως ο χρόνος είναι μια εφήμερη σκιά.

Το πιο τρομερό με το ατύχημα είναι πως την κραυγή την βγάζει το φρένο, ενώ το θύμα βουβαίνεται.

Η γάτα ζει μια αιώνια Κυριακή.

Ο άθεος δεν έπρεπε να έχει ιερόν οστούν.

Εκείνος ο τύπος είχε ένα τικ μα του έλειπε ένα τακ: γι' αυτό δεν ήταν ρολόι.

Ο Διανοούμενος του Ροντέν είναι ένας σκακιστής που του πήραν το τραπέζι.

Η πεταλούδα πετάει τόσο, γιατί δεν έχει στο μυαλό της την λέξη “κούραση” μα τη λέξη “πέταγμα”.

Έβαλα ανάμεσα στον ώμο και τον καρπό το βιολί του μαξιλαριού κι αρχίζει η σονάτα του ύπνου.

Ελπίζω τόσο στην τύχη, γιατί με ξέρει από παιδί.

Ναι, το μενού λέει “πιάτο ημέρας...”, αλλά δεν ξέρει ποιας ημέρας.

Δεν μ' αρέσει να ξυπνάει ένα παιδί τη νύχτα, κι όχι γιατί μ' ενοχλεί με το κλάμα του, μα γιατί ένα παιδί δεν ξέρει τι είναι η νύχτα και γι' αυτό χάνει την αξία της αϋπνίας.

Η κάμπια έβγαλε την κάλτσα και φάνηκε η πεταλούδα. 

Υ.Γ. 2666 Πρωτοδημοσιεύτηκε στις Βολτίτσες και αποδείχθηκε το πιο καλοπληρωμένο μου άρθρο - την επόμενη μέρα βρήκα ένα 2ευρο στο δρόμο! Με την πλούσια αμοιβή μου, αγόρασα περιχαρής την Θεία Κωμωδία του Δάντη... και όπως λέει και το ανέκδοτο, τα υπόλοιπα τα τσόνταρε η μάνα μου! Φτιάξτε τις δικές σας Γκρεγκερίες και αφήστε τες στα σχόλια. Αποδείξτε ότι διαθέτετε χιούμορ και είστε ικανοί να το μεταφέρετε μέσω του λόγου, ως το μπλογκ μου! Δεκτές και προσβλητικές Γκρεγκερίες!!  

Σχόλια

  1. Χρειάστηκε να ψάξω τη λέξη Greguerias. Έμαθα λοιπόν ότι στα ισπανικά κάποτε σήμαινε «τις κραυγές των μικρών γουρουνιών όταν πάνε πίσω από τη μητέρα τους».
    Να μερικές Γκρεγκερίες, που αλίευσα:

    Ανταλλάσσω ευθιξία με ολίγη αυτογνωσία. ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΑΛΙΩΤΗΣ

    Κάποιοι θεολόγοι λένε πως για να τιμωρήσει ο Θεός τους φανατικούς θρησκόληπτους, δεν υπάρχει. ΑΡΚΑΣ

    ΑΝΤΟΝΙΟ ΠΟΡΤΣΙΑ:
    1. Αν δε σηκώσεις τα μάτια, θα πιστέψεις πως είσαι στο πιο ψηλό σημείο.

    2. Καθαρίζεσαι, καθαρίζεσαι. Προσοχή, μπορεί να μη μείνει τίποτα.

    3. Το σήμερα τελειώνει, το αύριο τελειώνει, μονάχα το χτες δεν τελειώνει.

    4. Τα εντελώς χαμένα μου πράγματα είναι αυτά, που χάνοντάς τα εγώ, δεν τα βρίσκουν άλλοι.

    ΥΓ. Επειδή είναι εξαιρετικός ο Πόρτσια και συχνά ανατρέχω στις υπέροχες "Φωνές" του, σας τον χαρίζω:
    http://issuu.com/basilislaliotis/docs/portsiavoces

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Rosa Mund!

      Τις γκρεγκερίες τις αντιγράφω από ένα βιβλιαράκι των εκδόσεων Σμίλη σε μετάφραση Βασίλη Λαλιώτη (δεν βρήκα φωτογραφία να βάλω στο μπλογκ). Στην μικρή εισαγωγή του βιβλίου, αναφερόταν ο ορισμός που αναφέρετε πιο πάνω καθώς και μερικοί ακόμα για την προέλευση της λέξης Γκρεγκερία. Εγώ επέλεξα ως πιο σκαμπρόζικη την εξίσωση Μεταφορά + Χιούμορ = Γκρεγκερία, ίσως όμως να μην αποδίδει επαρκώς την δομή που πρέπει να έχει μια Γκρεγκερία (αν και η παραπάνω εξίσωση αποδιδόταν στον δημιουργό της για να περιγράψει εν συντομία τι είναι μια γκρεγκερία!). Πάντως ο Ντε Λα Σέρνα υπήρξε πολύ διάσημος και πολυγραφότατος στην εποχή του (και πολύ γοητευτικός για τα γούστα μου) είναι πολύ κρίμα που δεν έχει εκδοθεί τίποτα άλλο δικό του εκτός από αυτό το μικρό βιβλίο.

      Ευχαριστώ που μου βάλατε τις "Φωνές"... τις απολαμβάνω!! Θέλω να αγοράσω τους αφορισμούς του Πόρτσια.

      Σημ.: Τι σάιτ είναι αυτό; Έχει και άλλα ολόκληρα βιβλία;;

      Διαγραφή
    2. Ήμουν βέβαιη πως θα σας αρέσει ο Πόρτσια. Βεβαιότατη. Συγγραφέας ενός βιβλίου μόνο. Κι αυτός.

      Αν κυλήσετε το ποντίκι στο σάιτ, έχει κι άλλα ολόκληρα βιβλία. Ανάμεσα σε πολλά βαρετά, με λίγη υπομονή μπορεί να τσιμπήσετε μερικά ενδιαφέροντα, παλιά και νέα.
      Δεν τρελαίνομαι για e-reading, επειδή με κουράζει και επειδή είμαι χαρτοπόντικας. Ωστόσο, από εδώ διάβασα μερικά -σχετικά μικρά- βιβλία, όπως "Τα τρία επίπεδα της ζωής" του Τζούλιαν Μπαρνς.
      http://issuu.com/alessan77/docs/barnes_-___________________________

      Κατά καιρούς ψάχνω νέους τίτλους στο σάιτ και έτσι, έχω στους σελιδοδείκτες μου πολύ ενδιαφέροντα e-books για ώρα ανάγκης. (π.χ. Τανιζάκι: Το εγκώμιο της σκιάς, Σβάστικα)
      Να έχετε υπόψη ότι μετά από καιρό κάποια αποσύρονται.

      Δωράκι:
      http://issuu.com/ptsout/docs/__________-___________________06-__

      Διαγραφή
    3. Ούτε και εγώ την παλεύω με το e-reading, ειδικά μέσω υπολογιστή. Έχω σκεφτεί κατά καιρούς να αγοράσω έναν e-reader που είναι μικρός και φορητός, όμως συνεχώς το μετανιώνω. Σαν το χαρτί δεν έχει... αν και πολύ φοβάμαι ότι στο μέλλον θα απαλείψουμε το "σαν το" και θα λέμε μόνο, Χαρτί δεν έχει!!

      Θα τσεκάρω μερικά βιβλία, έστω και για να δω αν θα με ενδιέφερε να τα αγοράσω ή όχι. Ευχαριστώ για το σάιτ. Το δωράκι σας είναι η αγαπημένη μου σειρά του Αρκά, η μόνη που έχω αγοράσει ολόκληρη. Για μένα, η καλύτερη απ' όλες!

      Διαγραφή
    4. Σ' αυτήν την περίπτωση κάνω αλλαγή. Το δώρο μου είναι οι εκπληκτικές εκθέσεις των μαθητών του Μαρτσέλο Ντ' Όρτα.

      Ο Θεός μας έπλασε τζάμπα
      http://issuu.com/dim_vet/docs/tzaba

      ΥΓ. Ώστε είστε ...μεσημεριανός τύπος.

      Διαγραφή
  2. Κάτι έχεις πάθει εσύ με τις αναρτήσεις που μου έχεις στείλει ή σου τελείωσε η έμπνευση :Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τίποτα από τα δυο! Απλώς σε αυτό το μπλογκ δε θα γράφω τίποτα πρωτότυπο (με την έννοια της πρώτης εμφάνισης, αφού από ιδέες και γραφή είναι ασυναγώνιστης πρωτοτυπίας!!) αλλά θα επαναλαμβάνω μερικά κείμενα που κρίνω ότι αξίζουν να ξαναδιαβαστούν. Τα έχω ξαναπεί, αλλά δεν με προσέχεις! :ΡΡ

      Διαγραφή
  3. Παρότι Ισπανολάγνος και λογοτεχνιομανής η λέξη αυτή κάτι μου θύμισε αλλά όχι αυτό που έμαθα. Κοινώς δεν την γνώριζα. Και πριν ντραπώ χάρηκα, αφού κάτι έμαθα άρα κέρδισα. Μια greguería θα μπορούσε λοιπόν να είναι: Παν μέτρον άριστον το πολύ δυσάρεστον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ισπανολάγνε, για να περισώσεις ό,τι προλαβαίνεις, τουλάχιστον γνώριζες τον συγγραφέα των Greguerias;;; Εμένα μου τράβηξε αμέσως το ενδιαφέρον. Θα χαιρόμουν αν διάβαζες κάτι δικό του και μου μετέφερες τις εντυπώσεις στην γλώσσα μου. Σ' ευχαριστώ για την gregueria, η οποία μού γέννησε αμέσως μια μικρή μετατροπή, ελπίζω να μου επιτρέπεις: Παν μέτρον αρεστόν το πολύ δυσάρεστον! Δε ξέρω αν στέκει νοηματικά και φιλολογικά αλλά εν τέλει ποιος νοιάζεται με τέτοια ζέστη ("σκότωσα" και την μουσικότητα της φράσης και ηρέμησα)!!

      Καλό απόγευμα Σπύρο :)

      Διαγραφή
    2. Μου ήρθε φλασιά Σπύρο! Έφτιαξα gregueria και μάλιστα στα αγγλικά!!!

      "I am a typewriter with no type"!! Δεν συνεχίζω γιατί θα γελοιοποιηθώ πλήρως :Ρ

      Διαγραφή
    3. Ναι, θα διαβάσω τώρα που τον εφερες στο φως. Το όνομα κάτι μου λέει αλλα πάνε 25 χρόνια από τότε που στα πλαίσια εκμάθησης της γλώσσας είχα παρακολουθήσει τμήματα σχετικά με τη λογοτεχνία. I like your gregueria, haha

      Διαγραφή
    4. Το πιο σημαντικό στη ζωή είναι να μην έχεις πεθάνει, (δικό του).

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Κουβεντολόι με μια μούμια!

Σημ: Εδώ λέγονται ιστορίες μόνο για αραχνιασμένα κρανία, οι "ψεκασμένοι" θα απομακρύνονται διακριτικά.

«A good reader, a major reader, an active and creative reader is a rereader»

En passant

  Το «Αν πασάν» είναι ένας σκακιστικός κανόνας, περιθωριακός και άγνωστος αλλά ιδιαιτέρως αποτελεσματικός και σημαντικός. Στις αρχικές τους κινήσεις, τα πιόνια έχουν το δικαίωμα να κινηθούν ένα ή δύο τετράγωνα μπροστά. Αν επιλέξουν να κινηθούν δύο τετράγωνα μπροστά και ένα αντίπαλο πιόνι βρίσκεται σε τέτοια θέση ώστε να μπορούσε να το αιχμαλωτίσει αν το πιόνι που κινήθηκε δυο τετράγωνα αποφάσιζε να κινηθεί μόνο ένα, τότε, έχει το δικαίωμα να το αιχμαλωτίσει και σε αυτή την περίπτωση που κάνει δύο βήματα. Έχουμε δηλαδή, αν πασάν... αιχμαλωσία εν τη διελεύσει. Είναι δυσνόητο στην περιγραφή αλλά αρκετά ξεκάθαρο στην πράξη. Βέβαια, όταν είσαι αρχάριος σκακιστής και το συναντήσεις πρώτη φορά σε ηλεκτρονική παρτίδα, τότε πείθεσαι ότι κάποιο «bug» έχει η ιστοσελίδα, ότι σε χακάρανε ή ότι άρπαξες όλες τις ιώσεις του κυβερνοχώρου. Τα βιβλία του Ναμπόκοφ, μου προσφέρουν την ισχυρή εντύπωση ότι αποτελούν ένα συνεχές λογοτεχνικό en passant, σε αιχμαλωτίζουν εν τη διελεύσει.

Στα χαμένα

Ρε μπελά που βρήκα! Να είναι ένα βιβλίο σχετικά ευχάριστο, να έχει πράγματα που γενικά ταιριάζουν με το γενικότερο γούστο μου και εγώ να το αντιμετωπίζω σαν ταινία του Μπέλα Ταρ – τον ατελείωτο ένα πράμα. Είχε καιρό να μου συμβεί κάτι ανάλογο, σηκώνει και η επιστήμη τα χέρια της ψηλά! Έβαλα σφήνα την ανάγνωση για να προλάβω την ταινία του Λάνθιμου – την οποία κατάφερα να δω χθες, 17 Δεκεμβρίου, στην επίσημη πρεμιέρα της – και ακόμα να το τελειώσω. Λίγες σελίδες ακόμα που διαβάζονται παράλληλα με αυτές τις γραμμές που γράφονται. Τουλάχιστον η ταινία ήταν πολύ καλή και το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του βιβλίου ήταν ακριβώς αυτό∙ ήξερες από την αρχή ότι θα γίνει μια καλή ταινία. Το βιβλίο πάλι, δεν ήξερε τι ήθελε να είναι, και μέσω ανομοιόμορφων αφηγήσεων, για μένα τουλάχιστον κατέληξε να είναι χάσιμο χρόνου. «Η πιο προφανής ανωμαλία της (…) είναι η απόλυτη έλλειψη οποιασδήποτε ανωμαλίας».

Το Δώρο

Θα μπορούσε ο Στέφανος Ξενάκης να είναι ο Στέφανος Δαίδαλος του σήμερα; Ή να το αλλάξω κάπως για να ’χουμε καλό ρώτημα: θα μπορούσε ο Τζέημς Τζόυς (μαζί και οι όποιες καλλιτεχνικές μεταμορφώσεις του) να γίνει ένας motivational speaker της σημερινής εποχής; Κανείς πλέον (αν υποθέσουμε ότι μπορούσε κάποτε) δεν διαβάζει τον «Οδυσσέα». Δεν μπορεί να αντέξει ότι αυτό το βιβλίο τον περιγράφει, ακόμα και σήμερα ή και περισσότερο σήμερα, τόσο καλά παρά την μοναδικότητα του κάθε ανθρώπου. Του αφιερώνει μία μέρα τον χρόνο, την σημερινή (παρόλο που άλλαξε η μέρα, το blogger έμεινε σταθερά πίσω!), και μετά τον στέλνει αδιάβαστο. Αν κάποιος όμως του σερβίρει για πρωινό όμορφες φράσεις με γαρνιτ ούρα υπέροχα σκίτσα, τότε μπορεί να νιώσει στιγμιαία χαρά και να βελάζει σαν ανέφελο πρόβατο στα λιβάδια του χρόνου. 

Μην περιμένετε και πολλά από το τέλος του κόσμου

Κάθε Πρωτοχρονιά, αφού έχει αποσοβηθεί κατά ένα μέρος του ο προκαταρκτικός οικογενειακός όλεθρος, επιστήμονες βρίσκουν την ώρα να μας ενημερώσουν πόσα δευτερόλεπτα κινήθηκε μπροστά (μην τρέφετε αυταπάτες ακόμα και όταν σας λένε ότι κινήθηκε και προς τα πίσω) το Ρολόι της Αποκάλυψης – δεν τελειώνει άλλο αυτή η Ιστορία! Ο κόσμος μας είναι γεμάτος από μικρά καταστροφικά τέλη, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων της κυκλοφορίας, που σχεδόν πάντα είναι αδύνατο να αποτρέψεις και περισσότερο να αποφύγεις. Τι μένει στο τέλος, λοιπόν; Να τα απολαύσεις, μάλλον. Και ο πιο διασκεδαστικός τρόπος ήταν πάντοτε μέσω της τέχνης. «Με αυτά στο μυαλό της η κυρία Βαλασία έκλεινε τα μάτια της και παραδιδόταν στην αγκαλιά του ύπνου, γνωρίζοντας ότι το επόμενο πρωί, στις 05:30, θα ξυπνούσε από τον ήχο που θα παρήγαγε το ξυπνητήρι της, το οποίο της υπενθύμιζε σε καθημερινή βάση ότι η δημιουργία μιας καταστροφής είναι εξίσου σημαντική υπόθεση με την καταστροφή μιας δημιουργίας» . 

Με ανώμαλους δεν μιλάω

  Ανωμαλία είναι να μην μπορεί μια γυναίκα να κυκλοφορεί άφοβα στους δρόμους, ανωμαλία είναι να πιστεύεις ότι τα εμβόλια σκοπό έχουν να προκαλέσουν περισσότερο κακό από ό,τι καλό, ανωμαλία είναι να νομίζεις ότι η λογοτεχνία σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, ανωμαλία είναι ακόμα το προφιτερόλ να έχει μόνο ένα σουδάκι μέσα, ανωμαλία είναι και ότι ο «Πατάκης» εξακολουθεί να μην εκδίδει Χέρμαν Μέλβιλ. Και πόσες ακόμα ανωμαλίες! Με τελευταία εκείνη του Ερβέ Λε Τελιέ, ενός συγγραφέα που αγάπησα οριστικά από ένα και μόνο βιβλίο του που είχα διαβάσει κάποτε, το «Όλα τα μανιτάρια τρώγονται», η ουλιπιανή έμπνευση που είχε οραματιστεί το facebook χρόνια πριν από τον δημιουργό του. Κάθε φορά που μπαίνετε στο facebook και αντικρίζετε την ερώτηση «Τι σκέφτεσαι;», ικανή να σας παρασύρει ασυγκράτητα να μας εμπιστευτείτε τις επικές σας μπούρδες, σχεδόν πάντα χωρίς καθόλου φιλτράρισμα και ουσία, να θυμάστε ότι ο Τελιέ κάποτε το έκανε… χίλιες φορές καλύτερα από εσάς, πιο δημιουργικά και κυρίως με περισσότερ...

Αποδοχή cookies

«Ευτυχώς, αν θέλει κάποιος να βρει μεστές απόψεις για καλά βιβλία, υπάρχουν ήδη πολύ αξιόλογα βιβλιοφιλικά μπλογκ, όπως το κορυφαίο, του Librofilo ή το αγαπημένο του, του Μαραμπού» . Να ξέρετε ότι όταν μου δίνουν γλυκό, έστω και σε μορφή βιβλίου, το αποδέχομαι αμέσως. Επίσης, να ξέρετε ότι ενίοτε μπορεί να γράφω για βιβλία που δεν έχω διαβάσει, όλοι το κάνουμε αυτό, απλώς οι περισσότεροι εντελώς αποτυχημένα, αλλά ποτέ δεν γράφω για βιβλίο που δεν μου άρεσε προφασιζόμενος το αντίστροφο∙ όλοι το κάνετε και αυτό, απλώς οι περισσότεροι εντελώς αποτυχημένα. Το βιβλίο είναι δώρο της συγγραφέα, καλής διαδικτυακής φίλης, και η άποψή μου για αυτό ολότελα υποκειμενική – ξέρω, απανωτά σοκ! – και ουδεμία σχέση έχει με την αντικειμενική κριτική που από καιρό θα έπρεπε να γίνει αντικείμενο κριτικής, τουλάχιστον στην Ελλάδα. Από το να μασήσω τα λόγια μου, θα προτιμήσω τα μπισκότα. «Όχι πως δεν ήταν επηρεασμένος και από το ιστολόγιο «Πιπέρι και σπασμένες γραμμές» με τις λαχταριστές αναρτήσεις σχετικά ...

Ο θάνατος σου πάει πολύ

Υπήρχε κάποτε εκείνη η σειρά ταινιών θρίλερ (νομίζω ακόμα υπάρχει, μα να μην ξέρουν πότε πρέπει να πεθαίνει μια ωραία ιδέα) με τον πιο εύστοχο, θεωρώ, ελληνικό τίτλο « Βλέπω τον θάνατό σου » όπου σε μία καθορισμένη λίστα ανθρώπων κάποιος έβλεπε το τελεσίδικο όραμα και έσπαγε την αλυσίδα θανάτου και το έργο τότε έπαιρνε τρομακτική κατεύθυνση. Χωρίς το σπλάτερ και με περισσότερη φαντασία και στοχασμό, η Μαρία Γιαγιάννου βλέπει τον θάνατό μας μέσα στα κοινωνικά δίκτυα και συγκεκριμένα μέσα στο facebook – που είναι και το γηραιότερο μέσο, ok boomer! «Το νήπιο άκουσε την φράση “πρόσω ολοταχώς” ως “μπρος ολοταφώς”, ένα ολίσθημα που μαρτυρά την αμφισημία των πραγμάτων και της γλώσσας που τα αναπαριστά. Μπορεί εξίσου να σημαίνει “Μπρος όλο το φως” και “Μπρος όλα τάφος”» .

Βαρύ περιστατικό

Συγγραφείς με χιούμορ δεν χαίρουν ιδιαίτερης εκτίμησης, θεωρώ, από το αναγνωστικό κοινό. Ποιος ξέρει πόσα ελαττώματα πασχίζει να κρύψει πίσω από αυτό, θα σκέφτονται, και δεν μπορεί, κάποιο ελάττωμα θα έχει να κάνει σίγουρα και με την συγγραφή. Επίσης το χιούμορ αξιώνει ευφυΐα και το κοινό δεν θέλει να περνιέται για ηλίθιο. Ο Άμπροουζ Μπιρς με τις διάσημες σατιρικές ιστορίες του και τα σκωπτικά λήμματα θα μπορούσε να θεωρηθεί ένας τέτοιος∙ καλός για να χαμογελάμε πού και πού, μας κάνει ενίοτε και τον έξυπνο, αλλά δεν πειράζει, καλή καρδιά. Ίσως να ήταν έτσι – αν και δεν συμμερίζομαι καθόλου αυτή την άποψη – αν δεν έγραφε τα διηγήματα από τις εμπειρίες του στον Αμερικανικό Εμφύλιο. Σκλάβος του για πάντα!    

Kinds of kindness

Τα περισσότερα μαγαζιά έχουν ήδη στολίσει με ελλειμματικό γούστο, οι κουραμπιέδες άρχισαν να ανταγωνίζονται τα μελομακάρονα – και τα δυο μαζί την Dubai chocolate –, η Black Friday με τις ασυναγώνιστες τιμές της θα κοντράρει στα ίσα την αληθινή ύπαρξη του ΑΙ Βασίλη, ο καιρός προσπαθεί να τα βρει με τον απορυθμισμένο θερμοστάτη του και γενικά είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα είμαστε. Και μέσα σε όλα αυτά, οι δημοσιογράφοι, οι αθλητές, η εκκλησία, τα ιδρύματα, οι πολιτικοί (που είναι για τα ιδρύματα) θα δείξουν το καλοσυνάτο πρόσωπό τους στους ταλαίπωρους ετούτου του κόσμου. Και μην ξεχνάμε, ότι κυρίως τα Χριστούγεννα είναι για τα παιδιά – και για όλα εκείνα που γιόρταζε η πρόσφατη «Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κακοποίησης των παιδιών». «Πάντοτε, τα Χριστούγεννα έβγαζαν στους ανθρώπους τον καλύτερο αλλά και τον χειρότερο εαυτό τους».    

Ασκήσεις μνήμης

  Τις ασκήσεις ύφους τις κατέκτησε σε βαθμό που λίγοι συγγραφείς φτάνουν , με τις ασκήσεις μνήμης όμως κανείς άνθρωπος δεν τα βγάζει εύκολα πέρα. Όλοι μας γράφουμε autofiction από 8 χρονών – Περιγράψτε μας τα πιο ωραία σας Χριστούγεννα – τα νεύρα μου! Το autofiction πλέον μοιάζει να είναι ένας ευφημισμός για να αποδεχόμαστε κάποιες συγγραφικές μετριότητες ως κάτι παραπάνω από αυτό που είναι. Είναι προσβολή να θεωρείς ότι ο Τζόυς ή ο Σελίν (που επιτέλους σε λίγες μέρες θα εκδοθεί το «Θάνατος επί πιστώσει»∙ Γκάλοπ: ποιο άργησε περισσότερο; Το Μετρό Θεσσαλονίκης ή το βιβλίο του Σελίν;) έγραψαν autofiction. Το ίδιο ισχύει και για τον Καλβίνο στη συγκεκριμένη συλλογή. Δεν θα ξεχάσουμε και αυτά που ξέρουμε! «Μόνο πετώντας πράγματα μπορώ να βεβαιωθώ πως ακόμα δεν έχει πεταχτεί κάτι από μένα, κάτι που ίσως να μην είναι ούτε και θα είναι για πέταμα» .