Περιμένοντας το(ν) Χιόνη

Είχα καταλάβει ότι μου αρέσει. Πολύ. Είχα διαβάσει μια χούφτα ποιήματά του και είχα ξετρελαθεί. Πολύ. Είχα σοκαριστεί από την ανάγνωση του Εσωφάγου. Πολύ. Αλλά ποτέ δεν τον είχα πάει ως το ταμείο του βιβλιοπωλείου, πάντα κάτι με σταματούσε λίγο πριν. Λίγο. Και έτσι ξαφνικά, κάποιος διεκπεραίωσε για μένα όλα τα δύσκολα βήματα και μου ταχυδρόμησε “Το οριζόντιο ύψος και άλλες αφύσικες ιστορίες”. Η καλή μου φίλη librarian το αγαπάει πολύ αυτό το βιβλίο και τι είναι η αγάπη αν δεν την μοιραστείς; Το συνόδεψε με μία παράκληση η οποία σιγά σιγά μετατρεπόταν σε απροκάλυτπη απειλή, ότι αν δεν καταφέρω να το αγαπήσω εξίσου αυτό το βιβλίο ή δεν μπορέσω να το εκτιμήσω όπως του αξίζει, καλό θα ήταν να το στείλω κάπου αλλού που θα έβρισκε πιο ζεστή αγκαλιά. Μου άρεσε απροσδόκητα πολύ αυτή η παράκληση-απειλή και έτσι στρώθηκα να το διαβάσω μέσα σε ένα απόγευμα σαν μελλοθάνατος που του τελειώνει ο χρόνος.


Και ο Άγιος φοβέρα θέλει! Γιατί φαίνεται πως έπιασε τόπο η απειλή. Το βιβλίο περιλαμβάνει δέκα συν μία (κάτι σαν εισαγωγή!) υπέροχες ιστορίες που με μια πρώτη ματιά μοιάζουν παιδικές, ίσως και λίγο αφελείς, με ένα (ή δυο) ηθικό δίδαγμα στο τέλος καθεμιάς από αυτές. Αλλά ποιος ασχολείται πια με αναγνώστες που μένουν στην πρώτη εντύπωση; Σε ένα δεύτερο επίπεδο, αντιλαμβάνεσαι ότι οι ιστορίες είναι συγγενείς με εκείνες του σπουδαίου Ίταλο Καλβίνο (μια εξ αυτών μάλιστα, αφιερώνεται και στην μνήμη του), καθόλου μιμητικές και εξίσου απολαυστικές. Γραμμένες σε απλή γλώσσα όπως συνήθως είναι αυτές οι ιστορίες, επιδιώκουν από τον αναγνώστη να νιώσει κάτι που είναι κρυμμένο κάτω από το πρόπλασμα της γλώσσας. Έντονα φιλοσοφικές – ή πιο ορθά, θα λέγαμε φιλοσοφημένες, δηλαδή ιστορίες που βιώθηκαν βαθιά πριν αποτυπωθούν, που δεν αποτυπώθηκαν για να βιωθούν εκ των υστέρων. Ο προφανής διδακτισμός τους είναι ένα προπέτασμα, είναι περισσότερο σωκρατικές ετούτες οι ιστορίες, πρώτες αυτές δεν γνωρίζουν τίποτα για τον εαυτό τους! Η ποιητική ιδιότητα του Αργύρη Χιόνη δίνει μια γοητευτική πνοή σε αυτές τις αφύσικες ιστορίες! 

Η Απουσία είναι το μοναδικό θηρίο που ο άνθρωπος όχι μονάχα δεν κατάφερε ποτέ να εξημερώσει, αλλ' ούτε να συλλάβει καν. Βέβαια, πάντα ελπίζει ότι θα τα καταφέρει, γι' αυτό και σε όλους τους ζωολογικούς κήπους υπάρχει έν' αδειανό κλουβί γι' αυτήν.
 

Λάτρεψα ιδιαίτερα την ιστορία “ΑΛΦΗΟC CΥΝ ΑΡΕΘΩΝΙ”, μια περιπαικτική ιστορία για την σύγχυση που δημιουργούν τρία εγκυκλοπαιδικά λήμματα. Σαφώς μία από τις πλέον αφύσικες ιστορίες (σε σύγκριση με τις υπόλοιπες) του τομιδίου, αλλά τι να κάνουμε, είμαι και εγώ λοξός! Η έκδοση είναι Κίχλη (για όποιον αναγνώστη έπιασε στα χέρια του μια τέτοια έκδοση, τα λόγια περιττεύουν!). Στα συν της έκδοσης είναι και τα πολύ όμορφα σχέδια της Εύης Τσακνιά που συνοδεύουν τις ιστορίες του Αργύρη Χιόνη.  Διαβάστε το, η Άνοιξη έρχεται μετά το(ν) Χιόνη!