Αυτές, λέγεται ότι, ήταν οι τελευταίες λέξεις του Τζέημς Τζόυς και αφορούσαν το τελευταίο του λογοτεχνικό βιβλίο, η Αγρύπνια των Φίννεγκαν. Πολλοί κακεντρεχείς πιστεύουν ακόμα ότι είχαν ως μοναδικό αποδέκτη τον ίδιο του τον εαυτό! Καταλάβαινε ο Τζόυς τι έγραφε; Προς απογοήτευση εκατομμυρίων αναγνωστών, πιστεύω ότι καταλάβαινε μια χαρά τι έγραφε, και προς αγαλλίαση άλλων τόσων, υπήρξαν οι μεταφραστές και οι μελετητές εκείνοι, που κατάφεραν να ρίξουν λίγο φως σε αυτό το ονειρικό έρεβος.
Σίγουρα έχετε συναντήσει την όμορφη (αλλά κενή νοήματος) φράση «μιλάει την γλώσσα των ονείρων» για κάποιο βιβλίο που χρησιμοποιεί... δε ξέρω και γω, τι είδους γλώσσα! Αυτοί όμως που λένε αυτή την φράση και όσοι την ενστερνίζονται, θεωρούν ότι κατάλαβαν και απόλαυσαν αυτή την γλώσσα των ονείρων, την φορτίζουν δηλαδή με θετικά συναισθήματα. Σίγουρα όμως θα σας έχει τύχει να ξυπνήσετε κάποιο πρωινό και να θυμάστε ένα ονειρό σας. Το πιθανότερο είναι να σκεφτείτε, «Τι αλλόκοτα πράγματα είναι αυτά που είδα;», «Γιατί μιλούσαν έτσι στο όνειρό μου;», «Τι παράξενες συναισθηματικές επιμειξίες έλαβαν χώρα μέσα σ' αυτό;». Αυτά τα γλωσσικά θραύσματα του ονείρου σας, αν μπορούσατε να τα επεκτείνετε και να τα διατηρήσετε κατά την διάρκεια της υπόλοιπης μέρας, αναμφίβολα θα τα βρίσκατε ακατανόητα, απεχθή, ηλίθια και ενοχλητικά. Ορίστε λοιπόν, μόλις αποκτήσατε μια σφαιρική άποψη της Αγρύπνιας των Φίννεγκαν!
Όσοι έχετε ακολουθήσει την λογοτεχνική πορεία του Τζόυς θα έχετε διαπιστώσει μια ανακύκλωση εμμονών που συμπυκνώνονται εντυπωσιακά αλλά και ιδιαιτέρως εκτεταμένα στον Οδυσσέα: η ιστορία της Ιρλανδίας, η θρησκεία, η πολιτική, η γλώσσα, η λογοτεχνία, η γυναίκα του, και κυρίως ο ίδιος ο Τζόυς, ο πολυδαίδαλος και πολυπρισματικός εαυτός του. Τα ίδια ακριβώς υλικά σκοπεύει να ανακυκλώσει και στην Αγρύπνια των Φίννεγκαν, οπότε μην ισχυριστείτε ότι δεν ξέρετε τι να περιμένετε από αυτό το βιβλίο! Ξέρετε, και μάλιστα αυτή η γνώση είναι το πρώτο σας πολύτιμο πλεονέκτημα! Αν λοιπόν αυτές οι εμμονές, ήταν τα υλικά της καθημερινότητάς σας, πώς άραγε θα διαστρεβλώνονταν μέσα στα όνειρά σας;
Όσοι έχετε ακολουθήσει την λογοτεχνική πορεία του Τζόυς θα έχετε διαπιστώσει μια ανακύκλωση εμμονών που συμπυκνώνονται εντυπωσιακά αλλά και ιδιαιτέρως εκτεταμένα στον Οδυσσέα: η ιστορία της Ιρλανδίας, η θρησκεία, η πολιτική, η γλώσσα, η λογοτεχνία, η γυναίκα του, και κυρίως ο ίδιος ο Τζόυς, ο πολυδαίδαλος και πολυπρισματικός εαυτός του. Τα ίδια ακριβώς υλικά σκοπεύει να ανακυκλώσει και στην Αγρύπνια των Φίννεγκαν, οπότε μην ισχυριστείτε ότι δεν ξέρετε τι να περιμένετε από αυτό το βιβλίο! Ξέρετε, και μάλιστα αυτή η γνώση είναι το πρώτο σας πολύτιμο πλεονέκτημα! Αν λοιπόν αυτές οι εμμονές, ήταν τα υλικά της καθημερινότητάς σας, πώς άραγε θα διαστρεβλώνονταν μέσα στα όνειρά σας;
Σε ένα απολύτως επιφανειακό επίπεδο, η Αγρύπνια μιλάει για μια οικογένεια που κοιμάται στο Δουβλίνο. Για έναν σύζυγο που τον βασανίζει μια ενοχή, για μια σύζυγο που υπομένει και συγχωρεί, και για τα τρία παιδιά τους, την αγαπημένη κόρη Ίσσυ και τους δυο δίδυμους γιους τους, τον Σημ και τον Σων, που συνεχώς μαλώνουν μεταξύ των. Στη διάρκεια της νύχτας της Αγρύπνιας ο πατέρας ονειρεύεται και Η Αγρύπνια των Φίννεγκαν είναι το κείμενο-περιεχόμενο του ονείρου του. Όμως το όνειρό του περιέχει άλλα όνειρα, που περιλαμβάνουν όλη την ανθρώπινη ιστορία, με όλες τις φυλές της, τις θρησκείες της, τις μυθολογίες της και τις γλώσσες της, τους έρωτες και τα μίση. Και όλα αυτά λιώνουν και ρέουν το ένα μέσα στο άλλο, σε έναν ατέρμονα ονειρικό κύκλο.
Όπως αναφέρει ο Ανευλαβής σε κάποιο άλλο σημείο του βιβλίου του, ίσως να είναι ο Μπλουμ αυτός που ονειρεύεται, φωλιασμένος στην γούβα που άφησε το σώμα του εραστή της γυναίκας του, όταν επέστρεψε στο σπίτι του ύστερα από την κουραστική Πέμπτη της 16ης Ιουνίου 1904. Αν το κρίνουμε από την σκοπιά της συνέχους λογοτεχνικής εξέλιξης, που στον Τζόυς είχε πάντοτε αλματώδη ανοδική πορεία, είναι μια ευχάριστη και γαργαλιστική υπόθεση! Διάβασα την εισαγωγή του Ελευθέριου Ανευλαβή που συμπληρώνει τους δύο όμορφους τόμους της ελληνικής έκδοσης και συγκινήθηκα με την αλήθεια της – αν μπορεί η λέξη «ερασιτεχνισμός» να χρωματιστεί με τα πιο θερμά χρώματα, βρίσκεται στην ύψιστη τιμή της μέσα σε αυτήν την εισαγωγή. Το αίσθημα οτι κάποιος αφιερώνεται ανιδιοτελώς σε κάτι που θαυμάζει και αγαπά, είναι έκδηλο και αποτελεί τα καλύτερα διαπιστευτήρια για τους μελλοντικούς αναγνώστες. Συγκινησιακά παρασυρμένος, θυμήθηκα και ετούτο το μικρό βιβλιαράκι που είχε την καλοσύνη να μου στείλει ο ίδιος. Εδώ, επαναλαμβάνονται κάποιες σκέψεις που αναφέρονται στην εισαγωγή, αλλά προστίθενται και νέα δεδομένα, πάντα φέροντα τον ίδιο θαυμασμό. Όσοι αναγνώστες δεν έχετε για την ώρα την επιθυμία να αγοράσετε την Αγρύπνια των Φίννεγκαν, σας προτείνω αυτό το δοκίμιο το οποίο έχει ως σκοπό να αποδείξει πόσο έτοιμοι είστε να αναμετρηθείτε με τη Βαβελοβίβλο και τον υπέροχο χαόκοσμό της.
Ο Τζόυς στο βιβλίο του επινοεί μια νέα γλώσσα. Καθησυχαστικά ειρωνευόμενος όμως και πάντα διασκεδαστικός, στο τέλος αποφαίνεται: «Θα τους επιστρέψω την αγγλική τους γλώσσα, δεν την καταστρέφω ολοκληρωτικά»! Οι λέξεις του είναι ετεροσύνθετες, κουβαλούν μέσα τους και συμπυκνώνουν δυο ή και τρεις λέξεις μαζί με τα νοήματά τους. Ο Ανευλαβής επιλέγει (και πολύ σωστά πράττει) να αναδείξει όλα αυτά τα νοήματα και να μην επικεντρωθεί στην ανάδειξη ενός που επικαλύπτει τα υπόλοιπα – πώς θα μπορούσε άλλωστε όταν μιλάμε για ένα τόσο ρευστό και διαρκώς αναδιαμορφούμενο κείμενο. Στο πρωτότυπο, οι λέξεις αυτές είναι εντυπωσιακά συμπυκνωμένες και αποτελούν ένα χάρμα οφθαλμών! Στην ελληνική γλώσσα, με όλες τις ιδιαιτερότητές της, οι αντίστοιχες λέξεις έχουν κατά μέσο όρο πάνω από 15 γράμματα και άρα δεν είναι και τόσο χάρμα οφθαλμών! Ωστόσο, η μεταφραστική και λογοπλαστική ευφυία του Ανευλαβή τις κάνει να παρουσιάζονται αφάνταστα εύγλωττες, με μοναδική εξαίρεση, κάποιες εξ αυτών να «κομπιάζουν» στην πρώτη τους αναφορά – λογικό, δεν έχουν ξαναπροφερθεί! Δοκιμάστε πάλι, θα τα πάτε καλύτερα!
Σαφώς και το πρωτότυπο κείμενο θα έπρεπε (επίσης) να συνοδεύεται από πολυάριθμες σημειώσεις είτε για να αποσαφηνίζει (όπου αυτό είναι εφικτό) το πλέγμα των χιλιάδων αναφορών είτε για να αναδεικνύει (όπου αυτό είναι απαραίτητο) με «χειρουργικό τρόπο» την σύνθεση των νέων λέξεων. Όμως, ένας αγγλόφωνος αναγνώστης έχει ένα ζηλευτό πράβαδισμα έναντι των αλλόγλωσσων: μπορεί να καταλάβει καλύτερα τα γλωσσικά πειράματα του Τζόυς γιατί αναφέρονται στην μητρική του γλώσσα, ίσως πλέον σε μια βιασμένη μητρική γλώσσα, ωστόσο οικεία. Έτσι λοιπόν, η υπέροχη λέξη «finisky», «το στερνό ουίσκι», μπορεί να τρεμοπαίξει πιο φωτεινά στα δικά του μάτια παρά στα δικά μου. Και δεν μπορώ να τον συγχωρέσω γι' αυτό! Η Αγρύπνια των Φίννεγκαν είναι πρωτίστως μια απέραντη αγάπη για τις λέξεις.
Υ.Γ. 2666 Έχω διαβάσει 4 ολόκληρες σελίδες της Αγρύπνιας και περίπου 150 υποσημειώσεις. Πάω καλά, δεν απελπίζομαι.
Η εντύπωση που έχω από την ανάγνωση των πρώτων σελίδων της Αγρύπνιας είναι ότι ο Τζόυς πέρα από την κατασκευή μιας γλώσσας που θα αποκαλύπτει αντί να αποκρύπτει όπως πίστευε ότι κάνει η Αγγλική, ταυτόχρονα κατασκευάζει μια άχρονη γλώσσα αφού οι λέξεις αναφέρονται ταυτόχρονα σε πολλά γεγονότα της ιστορίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαντάζομαι ότι κάθε επιπλέον ανάγνωση της ίδιας σελίδας, συνέχεια θα αποκαλύπτει περισσότερες έννοιες και γεγονότα. Θέλει προσπάθεια αλλά τελικά κάθε μέρα ανυπομονώ να πάω σπίτι για να συνεχίσω ή επαναλάβω την ανάγνωση.
Ήρωας ο Ανευλαβής!
Ε.Γ.
Εμένα αυτό που με γοητεύει περισσότερο, όντας ένας αθεράπευτος λεξιπλάστης ή έστω θαυμαστής λεξιπλασιών, είναι η εκτεταμένη χρήση λογοπαιγίων που φέρουν μέσα τους, εκτός από πολλαπλά νοήματα, και μία κομψότητα στην εμφάνιση. Είναι σαν να κοιτάς έναν πίνακα ζωγραφικής. Πρώτα θαυμάζεις το σύνολο αυτού ή μέρος του συνόλου, και μετά αναζητάς τα διάφορα νοήματά του. Πόσω μάλλον, που οι λέξεις του Τζόυς σε αυτό το βιβλίο, δεν βασίζονται τόσο στις κοντινές τους για να εξάγουν μέσω της αφήγησης ένα νόημα ή ένα αίσθημα, παρά λειτουργούν σχεδόν αυτόνομα και αναρχικά. Σαν μικροί ζωγραφικοί πίνακες!
ΔιαγραφήΦυσικά, συμφωνώ και μαζί σου, ότι δηλαδή μέσα σε αυτήν την κατασκευασμένη άχρονη γλώσσα -- για να το θέσω κάπως χριστουγεννιάτικα -- έχει βάλει της Παναγιάς τα μάτια! :p
Χωρίς την κομψότητα των λέξεων, η Αγρύπνια θα είχε περάσει στη λήθη της λογοτεχνικής ιστορίας!Επίσης είναι απίστευτο το πώς ο Τζόυς μετά τον Οδυσσέα, που φυσιολογικά θα ρουφούσε όλη την ενέργεια κάθε συγγραφέα, κατάφερε να καταπιαστεί με αυτό το θαυμαστό εγχείρημα και να το συνεχίσει όταν λάμβανε από σχεδόν όλους, αρνητικά μηνύματα.
ΔιαγραφήΕ.Γ.
Και σχεδόν τυφλός, με δεκάδες ακόμα προβλήματα υγείας και άλλα γενικότερης φύσεως. Άμα ο άλλος είναι μεγάλος συγγραφέας...
ΔιαγραφήΜην λες άλλα, γιατί θα βουτηχτώ στη μελαγχολία των Χριστουγέννων :p
Για την ώρα, βούτηξε στην Αγρύπνια γιατί είσαι είκοσι σελίδες πίσω!
ΔιαγραφήΕ.Γ.
Εύγε, Μαραμπού!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίτρεψέ μου να σε θαυμάζω για το κουράγιο σου.
Χαίρομαι που βρήκες συνοδοιπόρο στο διάβασμά σου την Ε.Γ., που από τα κατά καιρούς σχόλιά της συμπεραίνω ότι είναι κι αυτή μια παθιασμένη βιβλιόφιλη.
Για μένα πάντως, την εποχή που διαβάζαμε σχεδόν ταυτόχρονα τον "Οδυσσέα" με το Ναυτίλο, κάθε φορά που ετοιμαζόμουν να τον παρατήσω, ομολογώ ότι αυτός ήταν ισχυρό κίνητρο για να συνεχίσω.
Ναι, η Ε.Γ. είναι συνοδοιπόρος στις αναγνώσεις του Τζόυς, του Πύντσον και άλλων συγγραφέων που φέρουν το Φωτεινό Άστρο και σε καλούν να τους ακολουθήσεις (όπως ας πούμε, ο Έντγκαρ Λι Μάστερς με την Ανθολογία του). Είναι πάντα εκεί στα δύσκολα, που λένε :p
ΔιαγραφήΕίναι μεγάλη βοήθεια όταν διαβάζεις ένα δύσκολο βιβλίο με κάποιον άλλο που αντιλαμβάνεται την λογοτεχνική του βαρύτητα όπως εσύ. Είναι σαν μια κλειστή λέσχη ανάγνωσης! Ακόμα και αν δεν είναι προγραμματισμένη η κοινή ανάγνωση, σε βοηθάει ακόμα και η γνώση ότι κάποιος άλλος το διαβάζει παράλληλα, όπως συνέβη με εσάς και τον Ναυτίλο.
Υ.Γ. Πού πήγε ο πληθυντικός σας; Μόλις τώρα το διαπίστωσα. Παρασυρθήκατε από τον θαυμασμό θαρρώ και αυτό το εκλαμβάνω ως μεγάλη φιλοφρόνηση. Ευχαριστώ. Εγώ συνεχίζω με τον πληθυντικό γιατί με την στάση σας μου υπενθυμίζετε ότι ο πληθυντικός μπορεί να γίνει πολύ οικείος!
Υ.Γ. 2 Θα αρχίσετε και σεις την Αγρύπνια; Στην αρχή είμαστε ακόμα, προλαβαίνετε!
Αγαπητή Rosa Mund,
Διαγραφήαπό τότε που ξεκινήσαμε τις παράλληλες αναγνώσεις με τον Μαραμπού, δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο μου λείπει όταν διαβάζω κάποιο βιβλίο μόνη μου. Υπάρχουν στιγμές που ασυναίσθητα πάω να του στείλω μήνυμα, κοίτα τι ωραία φράση στην τάδε σελίδα, και μετά λέω στον εαυτό μου "μα τι κάνεις, αφού δεν διαβάζει το ίδιο βιβλίο".
Ειδικά με συγγραφείς όπως ο Τζόυς ή ο Πύντσον, είναι πραγματική απόλαυση να έχεις κάποιον να συζητήσεις λάιβ αυτά τα θαυμαστά που διαβάζεις.
Ε.Γ.
Ε.Γ.
ΔιαγραφήΣας ευχαριστώ για το σχόλιο.
Καταλαβαίνω τι μου λέτε -και σας ζηλεύω- γιατί διαβάζω πολύ μοναχικά και δεν μπορώ να μοιραστώ τα μύρια όσα νιώθω και σκέφτομαι, καθώς τα αναγνώσματά μου δεν συμπλέουν με εκείνα των φίλων μου.
Ίσως στο μέλλον συμπορευτώ μαζί σας. Τουλάχιστον το ελπίζω.
Όντως, πού πήγε ο Πληθυντικός μου;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα είχα αντιληφθεί καν την παρατυπία, αν δεν μου το επισημαίνατε, έτσι αυθόρμητα που πληκτρολόγησα το σχόλιο. Οσονούπω, επανέρχομαι στην τάξη.
Αυτή τη στιγμή δεν είναι στις προτεραιότητές μου Η Αγρύπνια. Άλλωστε, δεν έχω ακόμη το βιβλίο. Ίσως στο πενταετές(!).
Προσπαθώ να αποτελειώσω το "Αβεσσαλώμ, Αβεσσαλώμ" μαγνητισμένη από την πυκνή και περίπλοκη γραφή του Φώκνερ, που σου δίνει τις πληροφορίες με το σταγονόμετρο, φωτίζοντας περισσότερο τους χαρακτήρες του όσο τα κεφάλαια περνάνε, μέχρι να σου κάνει την αποκάλυψη στο τέλος. Τι βιβλίο!
Σήμερα βρήκα ένα φόρουμ, όπου τον περασμένο Σεπτέμβρη μια ομάδα από καμιά 10ριά άτομα έκανε μια καλά οργανωμένη συν-ανάγνωση του βιβλίου και σταδιακά παρουσιάζονταν οι εντυπώσεις τους σε 43 σελίδες. Αυτοί είναι οι δικοί μου συνοδοιπόροι τώρα κι ας έχουν τελειώσει την ανάγνωσή τους.
Διάβαζα το Αβεσσαλώμ πέρσι το καλοκαίρι όταν ζούσαμε το δράμα των κλειστών τραπεζών και ομολογώ ότι ο Φώκνερ ήταν ο μόνος που θα κατάφερνε να με βγάλει από τον ζόφο των ημερών και να με βάλει στα δικά του δράματα.
ΔιαγραφήΑυτό που μου έχει μείνει έντονα είναι η πρώτη σελίδα με την περιγραφή της ηλικιωμένης στο κλειστό γραφείο. Με είχε εντυπωσιάσει τόσο πολύ η δύναμη της περιγραφής του Φώκνερ που πρέπει να την διάβασα καμιά δεκαριά φορές πριν προχωρήσω παρακάτω. Σκέφτομαι να το ξαναδιαβάσω μες στο 2017.
Ε.Γ.
Τι υπέροχο βιβλίο το «Αβεσσαλώμ, Αβεσσαλώμ!», όπως το λέτε, πληροφορίες με το σταγονόμετρο και μια σταδιακή και εκρηκτική κορύφωση στο τέλος. Μπορεί πολλοί αναγνώστες να ακούν Τζόυς και να τρέχουν, ενώ με το άκουσμα του Φώκνερ να ηρεμούν κάπως και να συνέρχονται αλλά, στις πιο μεγάλες του στιγμές, ο Φώκνερ μπορούσε να γίνει ένα πελώριο και υπέροχο συγγραφικό καθίκι!! :)
ΔιαγραφήΕγώ, όπως καταλαβαίνετε, είμαι με τα μούτρα στο σύμπαν του Φώκνερ, που θυμίζει πλήρες αρχαιοελληνικό δράμα, με Ύβρη και Νέμεση. Πολλές φορές γύριζα πίσω για να καταλάβω τι (μου) γίνεται και ποιος είναι κάθε φορά ο αφηγητής. Η ετυμηγορία: αριστουργηματικό βιβλίο -κι ας μου απομένουν καμιά 50αριά σελίδες.
ΔιαγραφήΚαι φυσικά να προσθέσουμε εδώ, αγαπητή Rosa, ότι δεν μπόρεσα να κάνω συνανάγνωση του βιβλίου με την Ε.Γ. γιατί η δική μου ανάγνωση προηγήθηκε (που σημαίνει ότι δεν με άγγιξαν τα κάπιταλ κοντρόλς!! Ούτε καν!) και η δική της ακολούθησε... με το δικό μου αντίτυπο που απέσπασε εντέχνως από την βιβλιοθήκη μου! Βέβαια, μου έστειλε την νέα μετάφραση του Οδυσσέα και κάπως ηρέμησα, το ομολογώ.
ΔιαγραφήΚαι υπενθυμίζω ότι αμέσως μετά, έγινε επανέκδοση ή βρέθηκαν κάποια αντίτυπα στα βιβλιοπωλεία με 9 ευρώ!
ΔιαγραφήRosa Mund, είχα ενθουσιαστεί τόσο πολύ με το βιβλίο που όταν το έβαλα στο fb έγραψα ότι είναι το όνειρο κάθε βιβλιόφιλου, ένα τέλειο βιβλίο! Θα μου πείτε βέβαια και πότε δεν είναι τέλειος ο Φώκνερ;
Ε.Γ.
Συμφωνώ πλέον με αυτόν που είπε: "Μπορεί να έχει καταπιεί κανείς όλο το Φωκνερικό έργο, αλλά αν δεν διάβασε το εν λόγω μυθιστόρημα, είναι σαν να μην έχει διαβάσει τίποτε."
ΔιαγραφήΤον Αβεσσαλώμ τον έψαχνα 5 χρόνια με επώνυμη παραγγελία σε όλα τα βιβλιοπωλεία της Αθήνας, ώσπου μου βρήκε ένα αντίτυπο το Public 13 ευρώ, μόλις λίγους μήνες πριν.
Τέλειο βιβλίο, ζόρικο βιβλίο.
Και με αφορμή το Αβεσσαλώμ, θα αρχίσω την γκρίνια μου: Δείτε πόσα βιβλία του Φώκνερ είναι εξαντλημένα. Σχεδόν όλα! Η Βουή και η μανία εξαντλημένο, το ίδιο και το Φως τον Αύγουστο. Δηλαδή οι νεότεροι από που θα διαβάσουν Φώκνερ αν δεν μπορούν να βρουν τα βιβλία του;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ.Γ.
Και καλά του κάνουμε! Αφού μας εξαντλούν τα βιβλία του, τα εξαντλούμε και μεις!!
ΔιαγραφήΥ.Γ. Μια «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» τιμωρία, που θα εκτιμούσε δεόντως ο βιβλικός Φώκνερ :p
Πω πω τι ωραία που τα λέτε! Το Αβεσσαλώμ δεν κατάφερα να το βρω. Μου το ψάχνει ο κύριος Αντώνης από το Κεντρί (Θεσσαλονίκη). Όσο για τον Τζόυς ο Οδυσσέας με αρπάζει και μ'αφήνει μ'έχει στοιχειώσει. Είναι αλήθεια από τότε που διάβασα τα σχόλια του Μαραμπού πέρνω φόρα και το συνεχίζω με μεγάλη ευχαρίστηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα διαβάζω του Καζαντζάκη Αναφορά στον Γκρέκο και το απαλαμβάνω Χριστουγιαννιάτικα. Ευτυχώς φιλοξενώ τους γονείς μου κι έτσι υπάρχει βοήθεια στις προετοιμασίες κι έχω χρόνο για διάβασμα.
Σας εύχομαι όλους σας Χρόνια πολλά με υγεία και αγάπη.
Σουμέλα
Καλησπέρα Σουμέλα. Χρόνια πολλά, κάθε ευτυχία και για σένα :)
ΔιαγραφήΔυστυχώς αυτόν τον καιρό το Αβεσσαλώμ δείχνει πάλι εξαντλημένο, όμως σε ανύποπτη στιγμή μπορεί να φανεί διαθέσιμο. Έχε τα μάτια σου ανοικτά. Σπουδαίο βιβλίο, πιο αντιπροσωπευτικό και απο την Βουή και μανία, και σε εξαιρετική μετάφραση. Εύχομαι να το βρεις και να το απολάυσεις.
Κουράγιο με τον Τζόυς, θα τα καταφέρεις. Κάποια κεφάλαια θα σε τσακίσουν, αληθεύει, όμως στο τέλος θα βγεις ωφελημένη. Χαίρομαι που θεωρείς ότι υπήρξα αναγνωστική ώθηση. Σε ευχαριστώ πολύ!
Υ.Γ. Τώρα, αυτό με τον Καζαντάκη τι το ανέφερες, για να μου χαλάσεις την διάθεση;! :p
Μα γιατί τέτοια αντίδραση για τον Καζαντζάκη; Έχουμε Βαλκανική λογοτεχνία στη λέσχη βιβλίου εδώ στις Βρυξέλλες και διαβάσαμε Ίβο Άντριτς, Ισμαέλ Κανταρέ, Μίλοραντ Πάβιτς, Θανάση Βαλτινό και σκεφτήκαμε να κάνουμε κι'έναν Καζαντζάκη μιας κι έχουμε να τον διαβάσουμε από το Γυμνάσιο.(πενήντα + οι πιο πολλοί στη λέσχη). Τολμώ να πω ότι το απολαμβάνω πολύ το βιβλίο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣουμέλα
Εννοείται ότι αστειεύομαι με την τόσο υπερβολική μου αντίδραση! Χαίρομαι που τον απολαμβάνεις. Απλώς εγώ δεν αντέχω το ύφος του και την χαρακτηριστική γλώσσα του... προσπάθησα πλειστάκις αλλά δεν. Μόνο αν ερχόταν σε μένα μέσω μιας άλλης γλώσσας, θα μπορούσα να τον ανεχτώ πια!
Διαγραφή