DiFullness

Δε διαβάζω κόμιξ – η δήλωση αυτή είναι παρόμοια με το «Δεν έχω δει ποτέ Φιλαράκια» το 2023. Έχω διαβάσει μέσα στα χρόνια κάποια επιλεκτικά αλλά δεν μπορώ να πω ότι τα προτιμώ. Είναι ακριβό χόμπι, αρκετές φορές η ιστορία μου φαίνεται αδιάφορη και η εικονογράφηση φτωχή και γενικά θα έλεγα ότι δεν είναι το φλιτζάνι του τσαγιού μου. Όμως εδώ είπα να κάνω μια εξαίρεση γιατί πίνω νερό στο όνομα του Χοντορόφσκι. Δεν ειν’ καλ’ αυτός ο άνθρωπος, πάει και τελείωσε. Αυτή η κριτική έχει σκοπό να θυμίζει κάπως δελτίο τύπου – τι παράξενο, αλήθεια, συνήθως στην Ελλάδα μας έμαθαν τα δελτία τύπου να θυμίζουν κάπως κριτικές! – τίποτα βαθύ και ευφάνταστο εδώ, εξάλλου η συνηθισμένη φαντασία χάνεται όταν έρχεται αντιμέτωπη με μεγαλοφυΐες σαν εκείνες του Χοντορόφσκι και του Moebius. Όλοι οι πολιτισμένοι γαλαξίες γύρω μας έχουν φευγάτα κόμιξ σαν το Ινκάλ, εμείς σε καμιά βδομάδα θα έχουμε το κόμικ για τον Ζορμπά – και μετά απορούμε γιατί δεν κάνουμε εξωγαλαξιακή καριέρα.

 
Δεν πειράζει αν δεν έχεις διαβάσει το Ινκάλ∙ γιατί το έχεις διαβάσει∙ και το έχεις δει. Αμέτρητες φορές. Είναι πλέον πολιτισμικό αγαθό που περνάει απαρατήρητο ακριβώς γιατί είναι τόσο παρόν – σαν κλεμμένο γράμμα του Πόε. Άκουγα πριν κάποιες μέρες μια ραδιοφωνική εκπομπή για την Ντόρις Λέσινγκ που υποστήριζε ότι «η επιστημονική φαντασία είναι η καλύτερη κοινωνική λογοτεχνία που διαθέτουμε αυτή την στιγμή». Ακόμα και αν μιλούσε για εκείνα τα χρόνια περίπου που κέρδισε το Νόμπελ Λογοτεχνίας, δεν παύει και σήμερα να είναι μια καίρια δήλωση, που εγώ τουλάχιστον την υιοθετώ σχεδόν απόλυτα. Γι’ αυτό μου αρέσουν τόσο τα βιβλία επιστημονικής φαντασίας και παρόλο που δεν έχω διαβάσει τα περισσότερα ή τα αντιπροσωπευτικότερα ποτέ δεν λέω όχι σε ένα τέτοιο βιβλίο∙ από τα «παραπαίδια» της λογοτεχνίας είναι αυτό που αγαπώ περισσότερο – ξέρω γίνομαι κυνικός, Halloween απόψε, συγγνώμη, θα μπήκε ο διάολος μέσα μου, τι να πω!

 

Και λίγο Πιραντέλλο...!

 
Το Ινκάλ είναι ένα τέτοιο βιβλιοκόμικ επιστημονικής φαντασίας που δεν αφήνει απ’ έξω και εκείνες τις εσωτεριστικές πινελιές που αγαπά ο δημιουργός του και τις βάζει κάθε φορά στις ταινίες του. Κυρίως όμως είναι μια έκρηξη φαντασίας σαν αυτή που επέδειξε στο βιβλίο «Η Αλμπίνα και τα αντρόσκυλα», συνεχής και προοδευτική επινόηση που σε αφήνει με το στόμα ανοικτό. Θες να διαβάζεις ό,τι του κατεβαίνει στο κεφάλι γιατί ξέρει τον τρόπο να το παρουσιάζει με τον πλέον δημιουργικό τρόπο. Και ο εικονογράφος, απόλυτα καταξιωμένος στο χώρο του, ξέρει ακριβώς πώς να σχηματοποιεί και να χρωματίζει αυτή την φαντασία. Και η απορία παραμένει: δε θα έπρεπε το Ινκάλ να μαζέψει τα πολιτισμικά του κομμάτια από εδώ και από εκεί και να αφηγηθεί την ιστορία του αυτούσια; Η απάντηση, αναμφίβολα αμφιλεγόμενη, είναι… Taika Waititi! Είναι ικανός για το καλύτερο και το χειρότερο, και ενώ κουβαλάει την τρέλα που θα ταίριαζε στο Ινκάλ, θα περιμένω να δω το αποτέλεσμα στην οθόνη. Ο Χοντορόφσκι πάντως τον εμπιστεύεται – μάλλον θα μιλάει το Ινκάλ μέσα του – και μακάρι να παραδώσει μια άξια ταινία που δε θα χάσει τα αυγά της σκιάς και τα πασχάλια.

 

 
Το κόμικ κυκλοφόρησε πρόσφατα από τον «Anubis» σε δύο μέρη – το δεύτερο το περιμένουμε ανυπόμονα. Νομίζω όμως ότι ένα τόσο εμβληματικό κόμικ θα έπρεπε να βγει επίτομο ή αν όχι, τουλάχιστον, κάθε μέρος θα έπρεπε να είχε σκληρό εξώφυλλο. Και αυτή είναι η μόνη μου ένσταση. Ελπίζω στο μέλλον σε μια επίτομη σκληρόδετη πολυτελή έκδοση, θα την πάρω με κλειστά μάτια. Η μετάφραση είναι του Χρήστου Τσέλιου και με πρόλογο του Brian Michael Bendis – μη ρωτάτε ποιος είναι, τον άμπαλο! Απλώς αγοράστε το, αφήστε να σας κλέψει την καρδιά και αν θέλετε κλέψτε και εσείς κάτι δικό του∙ δε θα είναι πρώτη φορά.

 
[…] «Αν είστε δημιουργοί σε οποιοδήποτε εικαστικό μέσο στον πλανήτη κι αν έχει περάσει από το μυαλό σας η οποιαδήποτε σκέψη να δανειστείτε κάτι από το Incal, σταματήστε! Σταματήστε! Μην αφήσετε την τρέλα να σας παρασύρει!
Ακόμα κι αν θεωρείτε πως δημιουργείτε ένα έργο για να αποτίνετε φόρο τιμής… σταματήστε!
Προσπαθήστε να είστε ο πρώτος σεναριογράφος ή εικονογράφος στη Γη που έχει διαβάσει αυτό το έργο και δεν έχει κλέψει τίποτα.»  

 

Υ.Γ. 2666 Η κύρια ανάρτηση χωρίς ετούτο το υστερόγραφο μετράει, σύμφωνα με το word… 666 λέξεις! Που θα μου πείτε εμένα ότι δε γιορτάζω το Halloween!!