Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Νοέμβριος, 2019

Ποιος φοβάται τις κριτικές;

«Η τολμηρότητα τους Τζόις στον Οδυσσέα μού μοιάζει με τη συνειδητή και καλά υπολογισμένη τόλμη ενός ανθρώπου απελπισμένου που νιώθει πως προκειμένου να πάρει ανάσα είναι υποχρεωμένος να σπάσει τα παράθυρα. Κάποιες στιγμές, όταν το παράθυρο έχει σπάσει, είναι υπέροχος. Αλλά πόση σπατάλη ενέργειας! Και, εντέλει, πόσο βαρετή είναι μια τέτοια παραβίαση, όταν δεν πρόκειται για το ξέσπασμα μιας ενέργειας ή μιας βαρβαρότητας που ξεχειλίζει, αλλά για την προαποφασιμένη και κοινοποιηπένη ενέργεια ενός ανθρώπου που χρειάζεται φρέσκο αέρα!» Αν είσαι η Βιρτζίνια Γουλφ και γράψεις το παραπάνω τότε είναι απλώς Δευτέρα ή Τρίτη – ή εν προκειμένω, Παρασκευή – ενώ αν είσαι ένας μπλόγκερ στην Ελλάδα που δεν έχει σχέση με τα κέντρα εξουσίας των Εξαρχείων τότε οι μέρες σου είναι μετρημένες. Θα μου πείτε, τι σχέση έχεις εσύ ρε γελοίε με την Βιρτζίνια Γουλφ; Πιθανότατα καμία, εκτός ίσως από το δικαίωμα να κοιτάζω και γω, με τα δικά μου μάτια, τη κυρία Μπράουν που κάθεται στο βαγόνι της… και ένα δικό μ

Μάγος είσαι;

«Books are a uniquely portable magic» έγραφε κάπου ο Στήβεν Κινγκ και πλέον είναι η μόνη φράση που ανέχομαι από την πένα του – και αγαπώ για την εύστοχη διατύπωσή της. Κάποια βιβλία ας πούμε ότι έχουν πλεόνασμα… μαγείας (και όχι απαραίτητα με την μεταφορική έννοια). Ένα τέτοιο βιβλίο είναι «Ο Θαυμάσιος Μάγος του Οζ» του Φρανκ Μπάουμ. Βιβλίο παραδοσιακά παιδικό που σε σύγκριση με τους «ανταγωνιστές» του όπως είναι «Τα ταξίδια του Γκούλιβερ», «Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων» ή ακόμα και ο «Ροβινσώνας Κρούσος» – άλλη αδιανόητη τρέλα από κει, ο Ροβινσώνας Κρούσος έμεινε στο συλλογικό φαντασιακό ως παιδικός ήρωας!! – φαίνεται ότι δικαιώνει τον χαρακτηρισμό του. Το βιβλίο του Μπάουμ έχει ενηλικιώσει εκατομμύρια αναγνώστες ανά τον κόσμο αλλά δεν κατάφερε να ενηλικιωθεί το ίδιο – και αυτό για τα βιβλία σπανίως θεωρείται προτέρημα.