Ρε φίλε, όχι πες και συ γιατί θα τρελαθώ. Έχεις δει καλύτερη εφαρμογή της φράσης «Η ζωή μιμείται την τέχνη»; Με το χέρι στην (ματωμένη σου) καρδιά, πες. Έλληνας είσαι, με πρωθυπουργό τον Αλέξη ζεις, κάτι θα έχεις καταλάβει. Παραβαίνει τον χρυσό κανόνα της επιμέλειας όταν αλλάζει ένα «ναι» με ένα «όχι» σε μια Ιστορία της Πολιορκίας της Λισαβόνας. Απλώς ο Αλέξης το έκανε ανάποδα – γι' αυτό και οι πολιτικές δηλώσεις ότι «Εμείς δεν είμαστε Πορτογαλία» και τέτοια. Ο Ζοζέ πήρε το Νόμπελ, ο Αλέξης παράταση και μεις μια τόνωση αυτοπεποίθησης πριν από την επικείμενη αυτοκτονία. Λογοτεχνία μέχρι να σβήσει ο ήλιος!
Ανακάλυψα τον Ζοζέ Σαραμάγκου στο πρώτο έτος της σχολής, σε μια πρώιμη αναγνωστική φάση και πρωτίστως σε μια ηλικιακή περίοδο που περισσότερο ενδιαφέρεσαι για το στυλ και λιγότερο για την ουσία (κωλόφαρδος σαν να λέμε). Διάβασα κατεβατά τα περισσότερα βιβλία του και ένιωσα ότι βρήκα επιτέλους την ανανέωση στην λογοτεχνία – χαζομάρα φυσικά, καθώς δεν είχα στις πλάτες μου τα αναγνώσματα εκείνα, που θα χρειάζονταν και ανανέωση κιόλας!! Ωστόσο, ακόμα και τώρα η γραφή του Σαραμάγκου παραμένει ανανεωτική, ενδιαφέρουσα και καινοτόμα. Επίσης, είναι το τελευταίο «τίμιο» Νόμπελ Λογοτεχνίας που θυμάμαι. Ακολούθησαν και (ίσως) πιο σημαντικά Νόμπελ, όμως για μένα ο χρόνος σταμάτησε σε εκείνο, όπως και για τον Σαραμάγκου ο χρόνος σταμάτησε στην ώρα που έδειχνε το ρολόι του σαλονιού του, όταν και γνώρισε την γυναίκα του Πιλάρ, στην οποία αφιερώνει με τρυφερότητα όλα τα βιβλία του.
Ένας μοναχικός επιμελητής κειμένων, πολύ καλός στη δουλειά του, κατά την διάρκεια μιας τελευταίας διόρθωσης ενός ιστορικού βιβλίου, έχοντας κάποιες ήπιες αντιρρήσεις σχετικά με το κείμενο, ξαφνικά, προβαίνει σε κάτι αδιανόητα τρελό. Προσθέτει ηθελημένα μια λέξη που αντιστρέφει το θέμα του βιβλίου! Εκεί που έλεγε ότι οι σταυροφόροι βοηθούν τους Πορτογάλους στην κατάκτηση της Λισαβόνας, εκείνος βάζει ένα «αθώο» δεν. Είναι επίσης γνωστό, για παράδειγμα, ότι ο επιμελητής του Νίτσε, που ήταν ωστόσο θερμός πιστός, αντιστάθηκε στον πειρασμό να εισαγάγει, κι αυτός επίσης ένα Δεν σε μια συγκεκριμένη σελίδα για να μετατρέψει σε Ο Θεός δεν πέθανε το Ο Θεός είναι νεκρός του φιλοσόφου. Το βιβλίο τυπώνεται λάθος, ακολουθεί ντροπιαστική διόρθωση του παροράματος, ο επιμέλητης απολογείται αλλά τελικά δεν απολύεται. Επίσης, μια νεαρή γυναίκα που αναλαμβάνει «επιμελήτρια» των επιμελητών, του δίνει το πειραγμένο αντίτυπο, το μοναδικό χωρίς την διόρθωση (Αυτό το βιβλίο είναι δικό σας, έκανε μια παύση διαρκείας, και πρόσθεσε, ρίχνοντας αυτή τη φορά περισσότερο βάρος σε ορισμένες συλλαβές, Για να το θέσω αλλιώς, αυτό είναι το δικό σας βιβλίο) και του προτείνει κάτι εξίσου τρελό με την αρχική του αλλοφροσύνη: αφού παλιότερα έγραφε κάτι κριτικές για τα βιβλία που επιμελούνταν, και φαίνεται πως το ψιλοέχει με την γραφή, γιατί δεν γράφει μια νέα Ιστορία της Πολιορκίας της Λισαβόνας, υποστηρίζοντας την παρανοική του θέση;
Από κει και ύστερα, ξεκινά το τρελό σενάριο του Σαραμάγκου, όπου κάθε λέξη είναι μια επικίνδυνη θητεία στη μαγεία. Τα βιβλία του Σαραμάγκου είναι ανθρωποκεντρικά, χαρακτήρες μετρημένοι και ήσυχοι που έρχονται μοιραία αντιμέτωποι με το παράδοξο της ζωής, αφού πρώτα τους χτυπήσει μια τεράστια παραδοξότητα, ικανή να τους σαστίσει, αλλά που στο τέλος δεν θα μπορέσει να αποδειχθεί larger than life – το να τυφλωθεί μια ολόκληρη πόλη, το λευκό μιας ψήφου να ξεπεράσει το 80% ή ο θάνατος να λειτουργεί με διαλείψεις, αρχικώς μοιάζουν σπουδαία και ανυπέρβλητα εμπόδια, όμως οι μικροπαραδοξότητες της ανθρώπινης ύπαρξης θα καταφέρουν να τα επισκιάσουν υπερπηδώντας τα. Ανυπέρβλητο εμπόδιο φαντάζει για τους αμύητους αναγνώστες και η γλώσσα του Πορτογάλου όπου τελεία βλέπεις κάθε έξι σελίδες περίπου (ή έτσι θα σας φανεί), κόμμα όμως παίζει πολύ, να τα λέμε και αυτά, και κώμα! Ερωτηματικά, θαυμαστικά, άνω κάτω τελείες και άλλες βλακείες δεν υπάρχουν εδώ – ο συγγραφέας με μια σαρκαστική διάθεση σε συντονίζει απόλυτα με το θέμα του βιβλίου του και σε αφήνει να επιμεληθείς εσύ τα όσα διαβάζεις (κάλα βέβαια το ίδιο κάνει σε όλα τα βιβλία του, απλώς εδώ είναι πιο ταιριαστό). Βρίσκεις γρήγορα ρυθμό όμως, με τις υπέροχες μεταφορές και τις πανέξυπνες ιδέες να δίνουν την ένταση στο κείμενο.
Μάλιστα, το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου, το γεγονός όμως ότι μέχρι σήμερα δεν έχουμε καταφέρει ακόμα ούτε να προσδιορίσουμε με αταλάντευτη βεβαιότητα ποιοι είναι οι οικείοι μας μέσα στο πλήθος των ξένων έρχεται να αποδείξει, αν χρειάζεται κάτι τέτοιο, αυτό που κατά παράδοση γνωρίζαμε, ότι η δυσκολία να πραγματοποιήσουμε το απλό ξεπερνά σε πολυπλοκότητα όλες τις τέχνες και τις τεχνικές ή, με άλλα λόγια, είναι λιγότερο δύσκολο να συλλάβουμε, να δημιουργήσουμε, να κατασκευάσουμε και να χειριστούμε έναν ηλεκτρονικό εγκέφαλο παρά να βρούμε μέσα στον δικό μας τον απλό τρόπο να είμαστε ευτυχείς.
Ένα βιβλίο που ασχολείται με την ανάγκη του ανθρώπου να βρει την θέση του στην ιστορία, της ζωής του και γενικότερα, την ανάγκη να αφηγούμαστε ιστορίες, να γινόμαστε μέρος αυτών, να τις ανασκευάζουμε, να αναθεωρούμε. Εν τέλει, να κάνουμε την γλώσσα μας, ζωή μας και τούμπαλιν. Ανασκευάζοντας ελαφρώς: κάθε μαγεία είναι μια επικίνδυνη θητεία στη λέξη! Η μετάφραση, σχεδόν όλων των βιβλίων του Πορτογάλου, ανήκει στην Αθηνά Ψυλλιά και αν ψάχναμε μία καλή σύγκριση, μένοντας πάντα εντός εθνικών ορίων, θα λέγαμε, είναι ό,τι και η Μαρία Παπαδήμα για τον Φερνάντο Πεσσόα – εγγύηση. Από την άλλη χαίρομαι ιδιαιτέρως και για τις εκδόσεις «Καστανιώτη» που υποψιάζομαι ότι τους βγήκε πολύ καλά, το στοίχημα Σαραμάγκου. Πάντα ριψοκίνδυνες οι εκδόσεις αυτές – άλλοτε με κέρδος άλλοτε με ζημίες – αλλά αν κάποτε, κάποιος φιλήσυχος αναγνώστης σκεφτεί να πάρει με την σειρά του, κάποιο αναγνωστικό ρίσκο, πρέπει να υπάρχει και ο ανάλογος εκδότης. Και για μένα, σε βάθος χρόνου, ο «Καστανιώτης» αποδείχτηκε ο πιο τολμηρός εκδότης, τουλάχιστον για τα γούστα μου, τολμηρά ή μη.
Νομίζω ήρθε ο καιρός να ευχαριστήσω και να αποχαιρετήσω τον μεγάλο Πορτογάλο με αυτήν εδώ την ανάγνωση, του πιο μεστού του βιβλίου. Ένας αναγνωστικός κύκλος κλείνει οριστικά – θα πατήσω τον όρκο μου μόνο αν εντοπίσω (που... δεν!) το εξαντλημένο του βιβλίο, «Η χρονιά που πέθανε ο Ρικάρντο Ρέις». Εσείς όμως να συνεχίσετε να τον διαβάζετε και να τον ξαναδιαβάζετε, γιατί το αξίζει, σπάνια συναντούμε συγγραφέα που να συγκεντρώνει την υφολογική καινοτομία, την ευαισθησία, την πρωτοτυπία των ιδεών, την κρυστάλλινη έκφρασή τους, την αναγνωστική εμπορικότητα (και το «δούλεμα» στην Εκκλησία, ναι! «Η περίπτωση να είναι εξίσου αδιάφορα για το Θεό και το ναι και το όχι, και το καλό και το κακό, δεν χωράει σε κεφάλια σαν τα δικά μας, γιατί, σε τελευταία ανάλυση, σε κάτι πρέπει να χρησιμεύει και ο Θεός»), συγκεντρωμένα όλα αυτά λοιπόν, σε ένα και μόνο κεφάλι ή χέρι ή φωνή, διαλέξτε. Και αν μέσα στην οργή σας για την πρώιμη ακατανοησία, τσαντιστείτε και αναφωνήσετε, «Αυτός ο συγγραφέας ΔΕΝ διαβάζεται!», κάντε μου την χάρη, απαλείψτε αυτό το γαμημένο ΔΕΝ, ...δεν χάλασε ο κόσμος!
Υ.Γ. 2666 Αν τύχει και διαβάσετε την ανάρτηση, Βάλια Αυγερινίδου, 14 Οκτωβρίου 1998, «Ιανός» Καλαμαριά, θέλω να σας ευχαριστήσω για την ευγενική παραχώρηση του αντιτύπου μέσω του σημαντικού ανακυκλωτηρίου που συνηθέστερα αποκαλούμε «παλαιοβιβλιοπωλείο». Χαίρομαι και για τα υπογραμμισμένα χωρία, πολλά από τα οποία συμπτίπτουν και με όσα θα σημείωνα και εγώ. Μάλιστα, χρησιμοποίησα ένα και στην παρούσα ανάρτηση, αλλά δε θα αποκαλύψω ποιο, ήδη αποκάλυψα πολλά.
Την καλησπέρα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά θέλω να σου πω πως κι εγώ εδώ και 2 χρόνια ψάχνω το "Ρικάρντο Ρέις". Το βρήκα πέρσι σε παλαιοβιβλιοπωλείο on-line με 12 ευρώ και μόλις πήρα τηλέφωνο μου είπαν πως μόλις το πούλησαν σε συνάδελφό τους παλαιοβιβλιοπώλη με 10, μου έδωσαν και τη σελίδα του. Μόλις μπήκα στη σελίδα το είχε βάλει 42 ευρώ! Τώρα πρόσφατα που μπήκα ξανά, το έχει ακόμα διαθέσιμο και το "έχει ρίξει" στα 32. Εγώ μάγκα, αυτόν τον αχρείο κωλο-νεοέλληνα απατεώνα, δεν τον κάνω. Καλύτερα να μην το διαβάσω ποτέ. Αν θες παρόλα αυτά να σου δώσω το σύνδεσμο, μετά χαράς.
Καλησπέρα Σάκη! Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο.
ΔιαγραφήΜε τα εξαντλημένα που αναζητώ συνήθως συμβαίνει ό,τι και με τα υπόλοιπα, ναι μεν θέλω να τα διαβάσω αλλά από την άλλη δεν κόπτομαι κιόλας καθότι υπάρχουν πάμπολλες επιλογές και λίγος χρόνος. Το εξαντλημένο θα ήθελα να το πετύχω ξαφνικά σε κάποιο μέρος που τυχαία θα βρίσκομαι ή σε κάποιο βιβλιοπωλείο που κοίταξα φευγαλέα την βιτρίνα χωρίς την πρόθεση να μπω μέσα ή ό,τι άλλο -- κάπως να ενέχει το στοιχείο της έκπληξης, δηλαδή!
Σπανιότατα και σε πολύ ειδικές περιπτώσεις θα αναζητήσω κάποιο εξαντλημένο με τον τρόπο που περιγράφεις και φυσικά, το ξέρω και εγώ, θα πληρώσω τα μαλλιοκέφαλά μου! Υπάρχουν παλαιοβιβλιοπώλες που ξέρουν τι πουλάνε και άλλοι που δεν ξέρουν. Οι πρώτοι ενίοτε το εκμεταλλεύονται, υπερτιμώντας επίτηδες το βιβλίο που πουλάνε ή κυρίως, υποτιμώντας τους αναγνώστες που θέλουν να προσελκύσουν! Αδιαφορώ για αυτούς, ας τους μείνει το βιβλίο για πάντα. Στον αντίποδα, υπάρχουν και κάποιοι που μπορεί να σου έδιναν τον «Ρικάρντο Ρέις» σε κάλή κατάσταση, μόνο 3 ευρώ ή 5. Σε αυτές τις περιπτώσεις, λες ένα «κρίμα ρε γαμώτο, θα άξιζε παραπάνω αυτό το βιβλίο» -- αμέσως όμως, συνέρχεσαι, πληρώνεις βιαστικά και φεύγεις με το βιβλίο αγκαλιά!! :p
Υ.Γ. Αν θες άφησε σε σχόλιο τον σύνδεσμο, στην περίπτωση που ενδιαφέρεται κάποιος αναγνώστης. Δεν κρίνουμε τις επιλογές των αναγνωστών και τον τρόπο που θέλουν να αποκτούν τα βιβλία τους. Όμως, η τακτική αυτών των παλαιοβιβλιοπωλών με ενοχλεί και μένα πολύ. Τζάμπα μάγκες!
Συμφωνώ απόλυτα σε όσα γράφεις. Ειδικά το στοιχείο της έκπληξης είναι άλλη αίσθηση, μαγική σχεδόν. Εδώ είναι ο σύνδεσμος για το βιβλίο: https://vivlioanihneftis.wordpress.com/2015/10/01/%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B2%CE%B5%CF%83-%CE%BF%CE%BA%CF%84%CF%89%CE%B2%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%85-2015/
ΔιαγραφήΥ.Γ.1 Δεν ξέρω εάν το γνωρίζεις αλλά υπάρχει σελίδα με αγγελίες για μεταχειρισμένα βιβλία. Μπορείς να καταχωρήσεις το αίτημά σου και να περιμένεις απάντηση. Έχω κάνει καταχώρηση για το συγκεκριμένο βιβλίο. Κάποια στιγμή ίσως έρθει απάντηση.
http://www.booksmania.gr/index.php/component/content/article/115-anazitiseis/37417-Η-χρονιά-που-πέθανε-ο-Ρικάρντο-Ρέις
Υ.Γ.2 @Rosa Mund, άστο, μακάρι να ήταν τόσο εύκολο. Τα περισσότερα on-line βιβλιοπωλεία έχουν ψηφιακά ράφια και αντλούν τις πληροφορίες από τη βάση δεδομένων του βιβλιονετ. Πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, τα περισσότερα απλά παραγγέλνουν από τον εκδότη και δεν έχουν φυσικά ράφια έτσι ώστε, στην περίπτωση των εξαντλημένων, να έχουν κάποιο ξεχασμένο αντίτυπο.
Έχω κατά νου αυτές τις σελίδες με τα μεταχειρισμένα βιβλία (στο φβ είναι αρκετές. Δε ξέρω βέβαια αν αναφέρεσαι εντός ή εκτός φβ, σιγούρα όμως θα υπάρχουν γενικά), όμως και εδώ συμβαίνει ό,τι περιγράφα και παραπάνω με το στοιχείο της έκπληξης (ή κάτι που μοιάζει με έκπληξη). Ας πούμε, έκπληξη για μένα, θα ήταν εσύ που ήρθες εδώ να σχολιάσεις να είχες το βιβλίο του Σαραμάγκου και να είχες και την διάθεση να το ανταλλάξεις! Κάπως έτσι. Επειδή πάντα θα είναι πολλά τα βιβλία προς ανάγνωση, δεν μπαίνω στον κόπο να δηλώσω τις προτιμήσεις για εξαντλημένα σε κάποιο σάιτ -- πάντα έχω όμως τα μάτια και τα αυτιά ανοικτά και ενίοτε, μέσα από μια τυχαία κουβέντα, καταφέρνω να αποκτήσω κάποιο εξαντλημένο, που «ξεφορτώνεται» ένας άγνωστός μου και «φορτώνεται» με τη σειρά του ένα δικό μου :)
ΔιαγραφήΚαλή συνέχεια, Σάκη!
Κάπως έτσι απέκτησα τα περισσότερα του Σαραμάγκου, με ανταλλαγή! "Ξεφορτώθηκε" η κοπέλα τον Σαραμάγκου και εγώ της "φόρτωσα" την Ιζαμπέλ Αλιέντε, η οποία σαφέστατα είναι πιό εύπεπτη συγγραφέας για μιά γυναίκα. Όσον αφορά φβ και λοιπά ΜΕ.Κ.Α.Ι.Μ.Ε (Μέσα Κοινωνικής Αποχαύνωσης και Ικανοποίησης Ματαιοδοξίας-Εγωκεντρισμού), δεν διαθέτω και δεν ξέρω τί παίζει, αν και σελίδες με μεταχειρισμένα βιβλία αποτελούν ίσως ένα δέλεαρ.
ΔιαγραφήΧάρηκα, τα λέμε!
Έτσι είναι, βιβλία που δεν μιλάνε σε μας, μιλάνε σε κάποιους άλλους, και το αντίστροφο. Δεν είμαι ιδιαίτερα κτητικός με τα περισσότερα βιβλία μου και έτσι χαίρομαι να κάνω ανταλλαγές (πέφτει λίγη διαπραγμάτευση βέβαια, ώστε να μην θιχτεί καμία πλευρά, αλλά στο τέλος τα βρίσκουμε)!
ΔιαγραφήΧαχα, και εγώ ήμουν επικριτικός με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στην αρχή, αλλά τώρα αναθεώρησα καπώς (τουλάχιστον για το φβ, γιατί για τα υπόλοιπα δεν έχω ιδέα). Είναι χρήσιμο εργαλείο, ειδικά όταν αναζητάς πληροφορίες για κάτι που σε ενδιαφέρει και άτομα που έχουν το ίδιο πάθος με σένα (π.χ. βιβλία). Ή και γενικότερα, υπάρχουν αξιόλογα άτομα εκεί, ανεξαρτήτως πάθους! Ωστόσο, ο «θόρυβος» είναι έντονος και χρειάζεται υπομονή στην αρχή.
Και εγώ χάρηκα, σε ευχαριστώ για τα σχόλια.
Κι εγώ ψάχνω το Ρικάρντο Ρέις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓουγλίζοντας βρήκα αυτό:
http://books.gr/--386497.html
Αυτό έχει σαφώς πιο καλή τιμή από τα 42 -- μετέπειτα 32 -- ευρώ που ζητάει ο μαυραγορ... παλαιοβιβλιοπώλης, εννοούσα!
ΔιαγραφήΠιστεύω ότι αν το ψάξουμε λίγο ακόμα ή έχουμε τα μάτια μας ανοικτά στις βόλτες μας, οι εκπλήξεις θα μας βρουν πρώτες! Και αν δεν είναι ο Ρικάρντο, θα είναι κάποιος άλλος...
Πράγματι, «οι εκπλήξεις θα μας βρούν πρώτες», όταν είμαστε έτοιμοι να τις δούμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήFunky Jim.
Έψαχνα γύρω στα δύο με τρία χρόνια το βιβλίο του Σαραμάγκου Η χρονιά που πέθανε ο Ρικάρντο Ρέις. Τα σχόλιά σας με έβαλαν σε σκέψεις, αλλά μπήκα στον πειρασμό να ανοίξω τον σύνδεσμο. Είδα την τιμή και διάβασα μια συνέντευξη του Βιβλιοανιχνευτή, η οποία μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα. Επισκέφτηκα το γραφείο/βιβλιοπωλείο του και με την κουβέντα που κάναμε, ένιωσα σαν να είχε χαρτογραφήσει τις αναγνωστικές μου εμμονές πριν καν με γνωρίσει. Νομίζω πως το ίδιο θα συμβεί και με άλλους ή άλλες που θα κάνουν τον κόπο να τον επισκεφθούν. Επίσης, μου εξήγησε ότι δεν είναι παλαιοβιβλιοπώλης, αλλά βιβλιοπώλης, πράγμα που σημαίνει ότι διαθέτει και βιβλία που κυκλοφορούν, στις ίδιες ή και καλύτερες τιμές από αυτές των μεγάλων βιβλιοπωλείων.
ΔιαγραφήΑπό τότε που τον γνώρισα έχω σταματήσει να αγοράζω πλέον από τα μεγάλα βιβλιοπωλεία. Το αστείο είναι ότι το γραφείο του είναι 2 τετράγωνα πιο κάτω από την δική μου επαγγελματική έδρα.
Φάνκυ Τζιμ
Πραγματικά συγκινήθηκα. Οι μαυραγορίτες της κατοχής, ή μάλλον οι απόγονοί τους, είναι αυτοί που διοικούν τη δύσμοιρη αυτήν χώρα σήμερα. Όπως βλέπουν όλοι, το δικό μας όνομα είναι διαθέσιμο προς "κλικ". Δεν μου κάνει καθόλου εντύπωση το πληρωμένο σχόλιο του "ανώνυμου". Άντε στα τσακίδια ρε μαυραγορίτη, εβραιόπουστα του ελέους.
ΔιαγραφήΥ.Γ. @Μαραμπού, να με συγχωρείς για τον τόνο, το ύφος, τη γλώσσα και την πιθανή αμαύρωση του παρόντος άρθρου, αλλά δεν άντεξα...
Φάνκυ Τζιμ,
Διαγραφήπού είναι η συνέντευξη, μπορείς να βάλεις ένα λινκ; Θα με ενδιέφερε να την διαβάσω. Δεν φέρνω αντίρρηση σε όσα γράφεις αλλά το αρχικό λινκ που πλέον δεν είναι ενεργό, έλεγε τιμή 32 ευρώ για το βιβλίο του Σαραμάγκου, πράγμα εντελώς εξωφρενικό για μένα. Ξέρω ότι κάποιοι (παλαιο)βιβλιοπώλες χτυπάνε τις τιμές σε κάποια εξαντλημένα όμως δεν πρόκειται να τσιμπήσω με τέτοια τεχνάσματα. Τώρα, αν είναι καλός βιβλιοπώλης ή όχι, δεν το ξέρω καθώς δεν τον έχω επισκεφτεί ποτέ. Σε πιστεύω όμως. Απλώς ξεκαθαρίζω ξανά ότι η παλιά συζήτηση είχε να κάνει με την αδικαιολόγητα ακριβή (κατά την γνώμη μου) τιμή ενός συγκεκριμένου βιβλίου. Και μόνο. Σ' ευχαριστώ για το σχόλιό σου. Καλό βράδυ.
Σάκη, συγχωρεμένος. Ο καθένας είναι υπόλογος για όσα γράφει. Μόνο μην μου ξεμπουρδελέψετε το μπλογκ :p
ΔιαγραφήΑκόμα επιμένω ότι η τιμή για τον Σαραμάγκου ήταν εξωφρενική. Συνεχίζω (χαλαρά) το ψάξιμο. Μόλις το βρω σε λογική τιμή, θα μπω να αφήσω σχόλιο. Καλό βράδυ :)
Σάκη, αυτό το «εβραιόπουστα» χτυπάει πολύ άσχημα. Όπως και όλο σου το σχόλιο βγάζει μια αρνητική επιθετικότητα (γιατί υπάρχει και ένα «χαριτωμένο» αντίστοιχο της επιθετικότητας, θα ήμουν ψεύτης αν έλεγα ότι δεν υπάρχει). Είμαι πολύ κουρασμένος και προτίμησα να σου απαντήσω πιο χαλαρά, αλλά όσο βλέπω το σχόλιό σου αντιλαμβάνομαι ότι δεν μου αρέσει.
ΔιαγραφήΔε θα μπω στην διαδικασία να το διαγράψω αλλά δεν καταλαβαίνω προς τι η επίθεση αυτή. Γίνεται προς τον βιβλιοπώλη και την επιλογή του να πουλήσει εκείνο το βιβλίο του Σαραμάγκου 30/40 ευρώ ή ακολούθησαν και άλλα που δεν ξέρω; Γίνεται προς τον Φάνκυ Τζιμ που ίσως θεωρείς οτι «ξεπλένει» τον βιβλιοπώλη; Διευκρίνισέ το μου σε παρακαλώ.
Ο καθένας είναι ελεύθερος να πουλήσει όσο θέλει και κρίνει σωστό ένα προϊόν και αντιστοίχως, ο αγοραστής να κρίνει αν αξίζει ή όχι να το αγοράσει. Να διευκρινίσω ξανά (στην περίπτωση που είχε διαφύγει παλιά) ότι αυτό που έγραφα για μαυραγορίτες, έγινε με ξεκάθαρα περιπαικτική διάθεση. «Αυτό έχει σαφώς πιο καλή τιμή από τα 42 -- μετέπειτα 32 -- ευρώ που ζητάει ο μαυραγορ... παλαιοβιβλιοπώλης, εννοούσα!». Απλώς επιλέγω να μην ασχοληθώ περαιτέρω με το θέμα της τιμής του βιβλίου. Εσύ όμως περνάς σε ευθείς χαρακτηρισμούς που ξεφεύγουν κατά πολύ από το αν μια συκρεκριμένη τιμή βιβλίου είναι λογική ή όχι.
Μαραμπού, δεν προηγήθηκε και δεν ακολούθησε απολύτως τίποτα. Ο συγκεκριμένος σύνδεσμος που σου έδωσα, επειδή τον παρακολουθούσα για αρκετό καιρό με προσμονή πτώσης της τιμής σε λογικά επίπεδα, δεδομένου πάντα πως γνωρίζω τη συγκεκριμένη ιστορία, το πώς προμηθεύθηκε ο συγκεκριμένος το βιβλίο και σε τί τιμή το εκτόξευσε, όπως και κατέθεσα στο αρχικό μήνυμά μου εδώ, εδώ και πάαααρα πολύ καιρό έχει καταργηθεί η σελίδα. Σα να ήξερα από τότε και πάτησα εδώ στο άρθρο "Ειδοποίηση για νέα σχόλια". Και ήρθε στις 23.05.2019 να μας πεί ο "ανώνυμος" πως "έκανα κλικ", μπλα μπλα μπλα, μπλα μπλα μπλα, "πολύ καλό παιδί ο βιβλιοανιχνευτής και να τον προτιμήσετε".
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια δηλαδή. Ο ίδιος είναι, όπου αφού βρήκε το αφελές θύμα για να βγάλει το χαλαρό τρισυπερκέρδος, σκαρφίστηκε μιά ωραία και πιασιάρικη ιστοριούλα για να διατηρήσει την υστεροφημία του.
Όπως φαίνεται και από τον τρόπο ομιλίας μου σε όσα μηνύματα άφησα εδώ αλλά και από το υστερόγραφό μου στο τελευταίο μήνυμα, θεωρώ εαυτόν αρκούντως καλό, διακριτικό, ευγενικό, μορφωμένο για να συναναστρέφομαι με τους γύρω μου, είτε στον πραγματικό είτε στον ηλεκτρονικό-εικονικό κόσμο, αρκεί να μην με περνάνε για "μαλάκα" και "τενεκέ ξεγάνωτο", που έλεγε κι ο συγχωρεμένος Βαγγέλης Γιαννόπουλος. Εκεί θα τους τσακίσω το λαρύγγι. Με τον εν γνώσει μου κίνδυνο να χάσω το δίκαιο του λόγου της έκρηξής μου, όπως λ.χ. τώρα.
Οι "politically correct" τοποθετήσεις δεν μου άρεσαν ποτέ καθώς είναι στημένες, αλλά αντίθετα οι γνήσιες αντιδράσεις, είναι ενδεικτικές του ότι είμαστε άνθρωποι με αισθήματα και όχι κατευθυνόμενα και απρόσωπα ρομποτάκια.
Όσον αφορά το "εβραιόπουστα", δεν αποτελεί παρά αποτέλεσμα της πολυετούς ενασχόλησής μου με το εξωφρενικό, έως και πορνογραφικό, τερατούργημα που ονομάζεται "Αγία Γραφή", στο οποίο πιστεύουν δίχως καν έχουν ιδέα και να έχουν διαβάσει τα ελληνοπροβατοχριστιανόπουλα, όπου και δίδονται σαφείς τρόποι και εντολές στους Εβραίους, το εκλεκτό έθνος του "θεού", για συγκεκριμένες συμπεριφορές που ταιριάζουν στην παρούσα περίπτωση.
Κλείνοντας, εάν όλα αυτά τα θεωρείς παρατραβηγμένα, έχεις κάθε δικαίωμα να τα διαγράψεις και όπως τόνισα και στο υστερόγραφό μου, να με συγχωρείς για όλο αυτό. Τουλάχιστον μπορείς ελεύθερα να κάνεις μιά "συμπύκνωση" αυτών που γράφω, κρατώντας αυτό/αυτά που θεωρείς χρήσιμα για τους ενδεχόμενους αυριανούς αναγνώστες του παρόντος άρθρου.
Επ' ουδενί δεν έχω σκοπό να δυναμιτίσω, αλλά να βοηθήσω για να ανοιχθούν τα μάτια.
Έστω και μ' αυτόν τον τρόπο...Μετά τιμής.
Καλησπέρα Σάκη,
Διαγραφήαπόψε ελπίζω να σου απαντήσω πιο ξεκάθαρα μιας και χθες ήμουν αρκετά κουρασμένος. Για αρχή θα πιαστώ από την φράση σου «αφελές θύμα» που θεωρώ ότι δεν ισχύει. Ο βιβλιοπώλης είτε είναι ο ίδιος με τον Φάνκυ Τζιμ που άφησε το σχόλιο είτε όχι (δεν μπορώ να το ξέρω αυτό) έχει κάθε δικαίωμα να βάλει την τιμή του βιβλίου όσο θέλει, εφόσον πλέον υπόκειται στους νόμους της σπανιότητας και άρα της ζήτησης. Είναι θεμιτό εκ μέρους του. Το «θύμα» όπως λες οφείλει να εξετάσει όλες τις παραμέτρους, αν αξίζει να αγοράσει τον «θησαυρό», αν έχει τα λεφτά να το κάνει, αν θεωρεί την όλη φάση ευκαιρία ή καταφανέστατη παγίδα, κλπ. Όλα αυτά είναι σχετικά.
Έχω παρατηρήσει ότι σε γενικές γραμμές υπάρχουν δύο είδη (παλαιό)βιβλιοπωλών: εκείνοι που ξέρουν την αξία των βιβλίων τους και εκείνοι που δεν την ξέρουν (ή από δική τους επιλογ,την αγνοούν). Φυσικά και εμένα με συμφέρει να βρω στον δρόμο μου τους δεύτερους! Έτσι, θα καταφέρω να πάρω το «Χειρογραφο της Σαραγόσα» στα 3,5 ευρώ ή την «Ουράνια αρμονία» στα 9. Αν όμως τα έβρισκα, το πρώτο στα 35 ευρώ και το δεύτερο στα 60 ευρώ, πάλι θεμιτό θα ήταν. Απλώς θα προσπερνούσα (κρίνοντας και από την οικονομική μου κατάσταση αυτόν τον καιρό). Δεν έχουμε καμία απολύτως ιδέα πόσα λεφτά για σκόρπισμα είχε το «αφελές θύμα»!
Από κει και πέρα με ενόχλησε το γεγονός ότι στηρίζεις τον συλλογισμό σου σε κάτι διαχρονικά αλλά γελοία στερεότυπα του τύπου «οι εβραίοι είναι τσιγκούνηδες», τα οποία καλό είναι να ξεπεράσουμε. Δεν χρησιμοποιώ ποτέ ομαδικές κρισείς γιατί είναι εξ ορισμού ρατσιστικές (όπως ήταν και το δικό σου συγκεκριμένο σημείο). Προτιμώ να βρίσκω τα θετικά ή αρνητικά συγκεκριμένων προσωπών και να επιχειρηματολογώ πάνω σε αυτά. Θα μπορούσες να πεις ότι ο συγκεκριμένος βιβλιοπώλης, φαίνεται να είναι κατά την γνώμη σου, «αγιογδύτης» ή απλώς «τσιγκούνης»... χαρακτηρισμοί μη politically correct αλλά όχι τόσο ώστε να χαρακτηριστούν ρατσιστικοί.
Ξέρεις κάτι, όταν συναντώ σχόλια που συλλήβδην κριτικάρουν ομάδες ανθρώπων νιώθω ότι συμβαίνει ό,τι ακριβώς και με τα ζώδια! Στα ζώδια, συνήθως, εντοπίζουν ένα θετικό γνώρισμα (ενίοτε και αρνητικό αλλά εδώ μας ενδιαφέρει το θετικό, καθότι θέλουν πρωτίστως να κάνουν τους ανθρώπους να αισθανσθούν ωραία) και το κοτσάρουν σε ένα συγκεκριμένο ζώδιο. Αν σου πω ψέματα για το ζώδιο μου βγάζεις ένα συγκεκριμένο συμπέρασμα σύμφωνα με όσα κυκλοφορούν. Π.χ. ο Λέων είναι δυναμικός άνθρωπος. Άρα βλέπεις στους Λέοντες τον δυναμισμό. Αλλά εγώ μπορεί να ανήκω στους Κριούς ή στους Ζυγούς ή δε ξέρω τι άλλο, και να παραμένω εξίσου δυναμικός (ακόμα και αν το ζώδιο μου δεν αναδεικνύει αυτό το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό). Έτσι λειτουργούν τα στερεότυπα. Οι Εβραίοι είναι τσιγκούνηδες, οι Αλβανοί είναι κλέφτες, οι Έλληνες είναι... φιλόξενοι!! Αμ δε! Άνετα και οι Έλληνες είναι τσιγκούνηδες, κλέφτες, μαλάκες, απατεώνες... όπως και αποδεδειγμένα μαυραγορίτες κατά την διάρκεια της Κατοχής.
Τέλος πάντων, δε θέλω να σου κάνω κήρυγμα. Πιστεύω ότι κατάλαβες το άστοχο της διατυπωσής σου στο χθεσινό σχόλιο. Θεωρώ ότι τσαντίστηκες λίγο παράπανω επείδη δεν βρήκες το συγκεκριμένο βιβλίο. Σου υπόσχομαι ότι αν το βρω, μόλις το διαβάσω, θα στο χαρίσω ή αν προτιμάς να το ανταλλάξουμε, για να θεωρείται πιο δίκαιο το αλισβερίσι. Όπως σου είπα και χθες δεν πρόκειται να σβήσω τα σχόλιά σου.
Για το τέλος, μιας και το θέμα μας ήταν (τρόπον τινά) και οι εβραίοι, σου στέλνω την ανάρτησή μου για ένα πολύ αγαπημένο μου βιβλίο που έγραψε ο Άμος Οζ μαζί με την κόρη του, την οποία είδα από κοντά σε μια εκδήλωση στην Εκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης και ήταν γλυκύτατη και πολύ λογική. Τα στερεότυπα δείχνουν ότι διαρκούν αλλά είναι απλώς φούσκες, αργά ή γρήγορα σπάνε. Αν βρεις την διάθεση, θα χαρώ να την διαβάσεις (όπως και το βιβλίο).
Σε ευχαριστώ για τα σχόλια, καλό βράδυ.
Υ.Γ. Επιπροσθέτως σου στέλνω και ένα άρθρο της Φάνιας Οζ από ομιλία της στην Αθήνα, που εντόπισα πριν από λίγο. Ούτε εγώ δεν πρόλαβα να το διαβάσω ακόμα :)
https://www.efsyn.gr/tehnes/ekdoseis-biblia/195863_dystyhos-oi-palaistinioi-den-ehoyn-enan-amos-oz?fbclid=IwAR1SKSXy8slOqfNQ1dOZenqOnrmCOdxNXOC02eCkkmYmZ1bZ38DFJeydY0k
Καλησπέρα Μαραμπού. Το όλο θέμα με το "αφελές θύμα" προκύπτει πάντα από την προσωπική μου γνώση επί του ιστορικού του συγκεκριμένου βιβλίου προς πώληση. Και δεν εννοώ τον τίτλο, αλλά το συγκεκριμένο αντίτυπο αυτό καθ' αυτό. Το ίδιο ισχύει και σε αυτό που είπες περί προσφοράς και ζήτησης. Από τη στιγμή που εγώ γνωρίζω πως την Δευτέρα το προμηθεύτηκες τόσο και την Τρίτη το πουλάς 4(χ)τόσο, ΌΧΙ, δεν εμπίπτει στους νόμους προσφοράς και ζήτησης. Απορώ για το πώς μιά τόσο σημαντική λεπτομέρεια, την οποία τόνισα και ξανατόνισα, σου διέφυγε. Επί της ουσίας πάντως, και εν γένει, συμφωνώ στα γραφόμενά σου, η λεπτομέρεια όμως, της οποίας υπήρξα "αυτόπτης" μάρτυρας, διαψεύδει πανηγυρικά τη γενίκευση και ως εκ τούτου ένταξη σε βολικούς για το Βιβλιοανιχνευτή "νόμους". Και σαφέστατα δεν μπορώ να είμαι κατηγορηματικός πως ήταν/είναι αυτός, κάτι τέτοιο θα έδειχνε και αλαζονεία αλλά και αφέλεια από την πλευρά μου, όλα τα στοιχεία όμως συνηγορούν προς αυτό το ενδεχόμενο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσον αφορά τα στερεότυπα που αναφέρεις, με αδικείς κατάφωρα. Κι αυτό διότι ΕΣΥ κάνεις χρήση γενίκευσης, δεν γενίκευσα εγώ. Και ΔΕΝ το λέω για να σε κατηγορήσω, απλά είπα επί λέξει πως: "...η ενασχόλησή μου...ΓΙΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ", το οποίο και ελέχθη πάντα σε άμεση συνάρτηση και συνάφεια με τη γνώση μου περί του ιστορικού του συγκεκριμένου αντίτυπου. Ταίριαξα το παρόν το οποίο με (μας) απασχόλησε, με κάτι το οποίο υπάρχει σε πλήρη αφθονία στα "ιερά" εβραϊκά (και χριστιανικά και ισλαμικά) κείμενα. Αν το "-πουστα" χαλάει τη σούπα, ας το αποσύρουμε και ας το θεωρήσουμε ατυχές και οφείλω να πω πως η χρήση του από τη μεριά μου ήταν καταχρηστική και όσον αφορά το θέμα και την ουσία, είμαι λάθος. (*Αν θελήσεις πάντως περισσότερα για το "-πουστα", μιά καλή αρχή είναι οι αρκετές νύχτες τις οποίες πέρασε με όμορφο, σωματώδη, λευκοφορεμένο και...γυμνό άντρα ο "χριστός", περιγραφές που υπάρχουν στο "Κατά Ιωάννη". Ας μην το συνεχίσουμε αυτό όμως.)
Ζώδια κλπ. δεν με απασχολούν, ούτε τα "ο Αστυφύλακας είναι όργανο, το μπουζούκι είναι όργανο άρα ο Αστυφύλακας είναι μπουζούκι", καταλαβαίνεις τί εννοώ. Τα όσα είπες για τους Έλληνες πάντως, συμφωνώ κι επαυξάνω! Δέχθηκα χθες τηλεφώνημα, ένεκα εκλογών, από άτομο γνωστό που με έβλεπε στο δρόμο και μου γυρνούσε την πλάτη. "Έλα ρε φίλε, χαθήκαμε...και είπα να δω τί κάνεις, αααα, ξέρεις κατεβαίνω υποψήφιος...". Δεν θέλω να σου γράψω τί του είπα διότι θα σβήσεις το μήνυμα για τα καλά. Ας πούμε πως παραπέμπει στο Μ εις την Ν, το βιβλίο του Ανδρουλάκη! Τον τίτλο, όχι το περιεχόμενο!
Όσον αφορά το συγγραφέα, ομολογώ πως δεν τον είχα υπόψιν και εννοείται πως είμαι ανοιχτός σε καινούριες αναγνώσεις κι εμπειρίες και θα μελετήσω αυτά που παραθέτεις. Καλές αναγνώσεις!
Σάκη, δεν μου ξέφυγε η σημαντική λεπτομέρεια όπως γράφεις. Σου εξήγησα πιο πάνω χοντρικά τα δύο είδη βιβλιοπωλών. Ο ένας ίσως ήθελε να το ξεφορτωθεί και το έδωσε όσο όσο και ο δεύτερος να ήθελε να «επενδύσει» πάνω του και το έβαλε 4πλάσια τιμή. Απλώς εσύ γνωρίζεις το ιστορικό και γ' αυτό εκνευρίζεσαι. Που δεν πρόλαβες να το πάρεις, πριν αλλάξει χέρια.
ΑπάντησηΔιαγραφή«Ταίριαξα το παρόν το οποίο με (μας) απασχόλησε, με κάτι το οποίο υπάρχει σε πλήρη αφθονία στα "ιερά" εβραϊκά (και χριστιανικά και ισλαμικά) κείμενα.»... εσύ δεν είσαι αυτός που χρησιμοποιεί την γενίκευση;; Χρησιμοποιείς ένα στερεότυπο που υπάρχει σε αφθονία (όπως γράφεις) σε ιερά κείμενα και το προσδίδεις σε κάθε άτομο που θεωρείς ότι λειτουργεί κατά τον ίδιο τρόπο και «πρότυπο». Εγώ, φερ' ειπείν, αγνοώ αυτά τα κείμενα, τα θεωρώ συλλήβδην ηλίθιες και αναχρονιστικές δοξασίες που καμία σχέση δεν έχουν με την σύγχρονη εποχή και δεν κρίνω ποτέ ανθρώπους με βάση αυτές τις γενικολογίες.
Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω πώς ήμουν εγώ αυτός που έκανε γενίκευση παραπάνω. Δεν παραξηγήθηκα, εννοείται, απλώς δεν το καταλαβαίνω. Τέλος πάντων, επειδή ασχολείσαι με αυτά τα «ιερά» κείμενα διάβασε οπωσδήποτε το βιβλίο που σου είπα παραπάνω, «Οι Εβραίοι και οι λέξεις». Θα σε συναρπάσει σε μεγάλο βαθμό. Κυκλοφορεί και σε πολύ καλή τιμή. Εγώ το βρήκα επανειλημμένως σε παζάρια μόλις 4 ευρώ.
Σε χαιρετώ και ευχαριστώ για τον διάλογο.
Σάαααααακηηηηηηη...!! :p
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://www.facebook.com/Kastaniotis.Editions/photos/a.133195766685/10157521940341686/?type=3&theater
Υ.Γ. Αν δεν έχεις φβ να σου πω ότι επανεκδίδεται το πολυπόθητο βιβλίο σε νέα μετάφραση της Αθηνάς Ψυλλιά! Επιτέλους θα το διαβάσουμε και αυτό. Σε χαιρετώ.
Μόλις είδα το εισερχόμενο μήνυμα στα mail, ντοπαρίστηκα όσο δεν πάει. Εάν ήμουνα σε ομάδα σκυταλοδρομίας, θα είχα σπάσει κάθε ρεκόρ! Σε ευχαριστώ για την ενημέρωση. Επιτέλους!
ΔιαγραφήΥ.Γ. Απ' όσο γνωρίζω, ο ΙΔΙΟΣ είχε επιλέξει την κ. Ψυλλιά ως επίσημη μεταφράστρια των έργων του στα Ελληνικά.
Υ.Γ.2 Μην με παρεξηγείς, αλλά ένεκα της χαρμόσυνης είδησης, θυμήθηκα μιά ρήση του αγαπημένου μου Ζοσέ, που ταιριάζει γάντι στους μαυραγορίτες που τους έχω άχτι.
"...στο φινάλε, ιδιωτικοποιήστε και την πουτ@ν@ τη μάνα που σας γέννησε..." ΘΕΟΣ
Δεν σε παρεξηγώ, μην ανησυχείς. Από πού είναι αυτό το απόσπασμα; Από την «Σπηλιά»; Γιατί εκεί μιλούσε για την ιδιωτικοποίηση από όσο θυμάμαι. Πολύ μου είχε αρέσει αυτό το βιβλίο του, από τα λιγότερο δημοφιλή του, δυστυχώς.
ΔιαγραφήΚαι εγώ χάρηκα με την είδηση. Είναι το βιβλίο που θα κλείσει αρμονικά τον κύκλο Σαραμάγκου. Δεν νομίζω να ξαναδιαβάσω Ζοζέ, εκτός ίσως από ένα δυο. Αλλά ήταν από τους συγγραφείς που αγάπησα πολύ και τον διάβασα απανωτά. Και η Αθηνά Ψυλλιά ήταν από τα πρώτα ονόματα μεταφραστών που θυμάμαι να συνδέω με την ποιότητα της μετάφρασης. Έκτοτε, όπου τύχει και δω το όνομά της δεν φοβάμαι για την μετάφραση. Σοφή επιλογή του Πορτογάλου!