Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Greguerias

Η εξίσωση που προτείνει ο Ραμόν Γκόμεθ Ντε Λα Σέρνα είναι ευκολονόητη και ταυτόχρονα δυσεπίλυτη: Μεταφορά + Χιούμορ = Γκρεγκερία. Έτος ανακάλυψης το 1910. Ο Σέρνα κέρδισε το μερίδιο αθανασίας που του αναλογούσε και εμείς την χαρά της ανακάλυψης. Ιδού λοιπόν, Greguerias!



Το κακό με το παιδί είναι όταν κλαίει για να κλαίει, που μοιάζει με το η τέχνη για την τέχνη.

Ο σαλίγκαρος κάνει γιαπωνέζικο χτένισμα.

Το πιο ανθρώπινο που έχει ο δρόμος είναι η στροφή.

Αυτός που τον αποκαλούν σατιρικό φαντάζεται ότι τον αποκαλούν σάτυρο.

Τις νύχτες χωρίς φεγγάρι όλα τα πρόβατα είναι μαύρα.

Όταν πέφτει η γέφυρα που οδηγεί από τον ύπνο στην ζωή, πεθαίνει ένας κοιμισμένος.

Κάθε λέξη έχει ένα κόκαλο που δεν τρώγεται: την ετυμολογία της.

Ο πιο μεγάλος πόνος του κόσμου είναι ο πονόδοντος του ελέφαντα.

Ο συγγραφέας θέλει να γράψει το ψέμα του και γράφει την αλήθεια του.

Αυτός που σταυρώνει τα χέρια είναι εθελοντής του ζουρλομανδύα.

Το πιάτο με τα μανιτάρια πάντα θα το μοιράζεται η γυναίκα με τον σύζυγό της, γιατί δε θέλει να πεθάνει μόνη.

Η σελήνη είναι μια τράπεζα ερειπωμένων μεταφορών.

Προτιμώ τις γραφομηχανές από δεύτερο χέρι , γιατί έχουν ήδη πείρα και ξέρουν ορθογραφία.

Στα πιάνα με ουρά είναι που κοιμάται ξαπλωμένη η άρπα.

Η αμφιβολία είναι: το νερό στο βράσιμο γελάει ή κλαίει;

Ανώνυμος είναι ένας επιζών όλων των εποχών που πάντα είναι ο ίδιος.

Ο τυφλός κουνάει το μπαστούνι του, σαν να παίρνει τη θερμοκρασία της ανθρώπινης αδιαφορίας.

Ο Λουδοβίκος 13ος δεν ξέρουμε σχεδόν ποιος ήταν, γιατί δεν άφησε ούτε τακούνια ούτε έπιπλα.

Το να μην έχει χτυπήσει το ξυπνητήρι έχει αλλάξει πολλά πεπρωμένα.

Εκείνο που μας ευχαριστεί πιο πολύ στη διάλεξη είναι αυτό το “όπως όλοι γνωρίζετε πολύ καλά”.

Ο άνεμος δεν ξέρει να γυρίζει το φύλλο ενός βιβλίου˙ ή γυρίζει ένα μόνο ή τα γυρίζει όλα απότομα σαν τρελαμένος αναγνώστης.

Το αντιποιητικό είναι πως ο κύκνος έχει το λαιμό κυρτό από το τόσο ψάξιμο για σκουλήκια.

Το ηλιακό ρολόι αποδεικνύει πως ο χρόνος είναι μια εφήμερη σκιά.

Το πιο τρομερό με το ατύχημα είναι πως την κραυγή την βγάζει το φρένο, ενώ το θύμα βουβαίνεται.

Η γάτα ζει μια αιώνια Κυριακή.

Ο άθεος δεν έπρεπε να έχει ιερόν οστούν.

Εκείνος ο τύπος είχε ένα τικ μα του έλειπε ένα τακ: γι' αυτό δεν ήταν ρολόι.

Ο Διανοούμενος του Ροντέν είναι ένας σκακιστής που του πήραν το τραπέζι.

Η πεταλούδα πετάει τόσο, γιατί δεν έχει στο μυαλό της την λέξη “κούραση” μα τη λέξη “πέταγμα”.

Έβαλα ανάμεσα στον ώμο και τον καρπό το βιολί του μαξιλαριού κι αρχίζει η σονάτα του ύπνου.

Ελπίζω τόσο στην τύχη, γιατί με ξέρει από παιδί.

Ναι, το μενού λέει “πιάτο ημέρας...”, αλλά δεν ξέρει ποιας ημέρας.

Δεν μ' αρέσει να ξυπνάει ένα παιδί τη νύχτα, κι όχι γιατί μ' ενοχλεί με το κλάμα του, μα γιατί ένα παιδί δεν ξέρει τι είναι η νύχτα και γι' αυτό χάνει την αξία της αϋπνίας.

Η κάμπια έβγαλε την κάλτσα και φάνηκε η πεταλούδα. 

Υ.Γ. 2666 Πρωτοδημοσιεύτηκε στις Βολτίτσες και αποδείχθηκε το πιο καλοπληρωμένο μου άρθρο - την επόμενη μέρα βρήκα ένα 2ευρο στο δρόμο! Με την πλούσια αμοιβή μου, αγόρασα περιχαρής την Θεία Κωμωδία του Δάντη... και όπως λέει και το ανέκδοτο, τα υπόλοιπα τα τσόνταρε η μάνα μου! Φτιάξτε τις δικές σας Γκρεγκερίες και αφήστε τες στα σχόλια. Αποδείξτε ότι διαθέτετε χιούμορ και είστε ικανοί να το μεταφέρετε μέσω του λόγου, ως το μπλογκ μου! Δεκτές και προσβλητικές Γκρεγκερίες!!  

Σχόλια

  1. Χρειάστηκε να ψάξω τη λέξη Greguerias. Έμαθα λοιπόν ότι στα ισπανικά κάποτε σήμαινε «τις κραυγές των μικρών γουρουνιών όταν πάνε πίσω από τη μητέρα τους».
    Να μερικές Γκρεγκερίες, που αλίευσα:

    Ανταλλάσσω ευθιξία με ολίγη αυτογνωσία. ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΑΛΙΩΤΗΣ

    Κάποιοι θεολόγοι λένε πως για να τιμωρήσει ο Θεός τους φανατικούς θρησκόληπτους, δεν υπάρχει. ΑΡΚΑΣ

    ΑΝΤΟΝΙΟ ΠΟΡΤΣΙΑ:
    1. Αν δε σηκώσεις τα μάτια, θα πιστέψεις πως είσαι στο πιο ψηλό σημείο.

    2. Καθαρίζεσαι, καθαρίζεσαι. Προσοχή, μπορεί να μη μείνει τίποτα.

    3. Το σήμερα τελειώνει, το αύριο τελειώνει, μονάχα το χτες δεν τελειώνει.

    4. Τα εντελώς χαμένα μου πράγματα είναι αυτά, που χάνοντάς τα εγώ, δεν τα βρίσκουν άλλοι.

    ΥΓ. Επειδή είναι εξαιρετικός ο Πόρτσια και συχνά ανατρέχω στις υπέροχες "Φωνές" του, σας τον χαρίζω:
    http://issuu.com/basilislaliotis/docs/portsiavoces

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Rosa Mund!

      Τις γκρεγκερίες τις αντιγράφω από ένα βιβλιαράκι των εκδόσεων Σμίλη σε μετάφραση Βασίλη Λαλιώτη (δεν βρήκα φωτογραφία να βάλω στο μπλογκ). Στην μικρή εισαγωγή του βιβλίου, αναφερόταν ο ορισμός που αναφέρετε πιο πάνω καθώς και μερικοί ακόμα για την προέλευση της λέξης Γκρεγκερία. Εγώ επέλεξα ως πιο σκαμπρόζικη την εξίσωση Μεταφορά + Χιούμορ = Γκρεγκερία, ίσως όμως να μην αποδίδει επαρκώς την δομή που πρέπει να έχει μια Γκρεγκερία (αν και η παραπάνω εξίσωση αποδιδόταν στον δημιουργό της για να περιγράψει εν συντομία τι είναι μια γκρεγκερία!). Πάντως ο Ντε Λα Σέρνα υπήρξε πολύ διάσημος και πολυγραφότατος στην εποχή του (και πολύ γοητευτικός για τα γούστα μου) είναι πολύ κρίμα που δεν έχει εκδοθεί τίποτα άλλο δικό του εκτός από αυτό το μικρό βιβλίο.

      Ευχαριστώ που μου βάλατε τις "Φωνές"... τις απολαμβάνω!! Θέλω να αγοράσω τους αφορισμούς του Πόρτσια.

      Σημ.: Τι σάιτ είναι αυτό; Έχει και άλλα ολόκληρα βιβλία;;

      Διαγραφή
    2. Ήμουν βέβαιη πως θα σας αρέσει ο Πόρτσια. Βεβαιότατη. Συγγραφέας ενός βιβλίου μόνο. Κι αυτός.

      Αν κυλήσετε το ποντίκι στο σάιτ, έχει κι άλλα ολόκληρα βιβλία. Ανάμεσα σε πολλά βαρετά, με λίγη υπομονή μπορεί να τσιμπήσετε μερικά ενδιαφέροντα, παλιά και νέα.
      Δεν τρελαίνομαι για e-reading, επειδή με κουράζει και επειδή είμαι χαρτοπόντικας. Ωστόσο, από εδώ διάβασα μερικά -σχετικά μικρά- βιβλία, όπως "Τα τρία επίπεδα της ζωής" του Τζούλιαν Μπαρνς.
      http://issuu.com/alessan77/docs/barnes_-___________________________

      Κατά καιρούς ψάχνω νέους τίτλους στο σάιτ και έτσι, έχω στους σελιδοδείκτες μου πολύ ενδιαφέροντα e-books για ώρα ανάγκης. (π.χ. Τανιζάκι: Το εγκώμιο της σκιάς, Σβάστικα)
      Να έχετε υπόψη ότι μετά από καιρό κάποια αποσύρονται.

      Δωράκι:
      http://issuu.com/ptsout/docs/__________-___________________06-__

      Διαγραφή
    3. Ούτε και εγώ την παλεύω με το e-reading, ειδικά μέσω υπολογιστή. Έχω σκεφτεί κατά καιρούς να αγοράσω έναν e-reader που είναι μικρός και φορητός, όμως συνεχώς το μετανιώνω. Σαν το χαρτί δεν έχει... αν και πολύ φοβάμαι ότι στο μέλλον θα απαλείψουμε το "σαν το" και θα λέμε μόνο, Χαρτί δεν έχει!!

      Θα τσεκάρω μερικά βιβλία, έστω και για να δω αν θα με ενδιέφερε να τα αγοράσω ή όχι. Ευχαριστώ για το σάιτ. Το δωράκι σας είναι η αγαπημένη μου σειρά του Αρκά, η μόνη που έχω αγοράσει ολόκληρη. Για μένα, η καλύτερη απ' όλες!

      Διαγραφή
    4. Σ' αυτήν την περίπτωση κάνω αλλαγή. Το δώρο μου είναι οι εκπληκτικές εκθέσεις των μαθητών του Μαρτσέλο Ντ' Όρτα.

      Ο Θεός μας έπλασε τζάμπα
      http://issuu.com/dim_vet/docs/tzaba

      ΥΓ. Ώστε είστε ...μεσημεριανός τύπος.

      Διαγραφή
  2. Κάτι έχεις πάθει εσύ με τις αναρτήσεις που μου έχεις στείλει ή σου τελείωσε η έμπνευση :Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τίποτα από τα δυο! Απλώς σε αυτό το μπλογκ δε θα γράφω τίποτα πρωτότυπο (με την έννοια της πρώτης εμφάνισης, αφού από ιδέες και γραφή είναι ασυναγώνιστης πρωτοτυπίας!!) αλλά θα επαναλαμβάνω μερικά κείμενα που κρίνω ότι αξίζουν να ξαναδιαβαστούν. Τα έχω ξαναπεί, αλλά δεν με προσέχεις! :ΡΡ

      Διαγραφή
  3. Παρότι Ισπανολάγνος και λογοτεχνιομανής η λέξη αυτή κάτι μου θύμισε αλλά όχι αυτό που έμαθα. Κοινώς δεν την γνώριζα. Και πριν ντραπώ χάρηκα, αφού κάτι έμαθα άρα κέρδισα. Μια greguería θα μπορούσε λοιπόν να είναι: Παν μέτρον άριστον το πολύ δυσάρεστον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ισπανολάγνε, για να περισώσεις ό,τι προλαβαίνεις, τουλάχιστον γνώριζες τον συγγραφέα των Greguerias;;; Εμένα μου τράβηξε αμέσως το ενδιαφέρον. Θα χαιρόμουν αν διάβαζες κάτι δικό του και μου μετέφερες τις εντυπώσεις στην γλώσσα μου. Σ' ευχαριστώ για την gregueria, η οποία μού γέννησε αμέσως μια μικρή μετατροπή, ελπίζω να μου επιτρέπεις: Παν μέτρον αρεστόν το πολύ δυσάρεστον! Δε ξέρω αν στέκει νοηματικά και φιλολογικά αλλά εν τέλει ποιος νοιάζεται με τέτοια ζέστη ("σκότωσα" και την μουσικότητα της φράσης και ηρέμησα)!!

      Καλό απόγευμα Σπύρο :)

      Διαγραφή
    2. Μου ήρθε φλασιά Σπύρο! Έφτιαξα gregueria και μάλιστα στα αγγλικά!!!

      "I am a typewriter with no type"!! Δεν συνεχίζω γιατί θα γελοιοποιηθώ πλήρως :Ρ

      Διαγραφή
    3. Ναι, θα διαβάσω τώρα που τον εφερες στο φως. Το όνομα κάτι μου λέει αλλα πάνε 25 χρόνια από τότε που στα πλαίσια εκμάθησης της γλώσσας είχα παρακολουθήσει τμήματα σχετικά με τη λογοτεχνία. I like your gregueria, haha

      Διαγραφή
    4. Το πιο σημαντικό στη ζωή είναι να μην έχεις πεθάνει, (δικό του).

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Κουβεντολόι με μια μούμια!

Σημ: Εδώ λέγονται ιστορίες μόνο για αραχνιασμένα κρανία, οι "ψεκασμένοι" θα απομακρύνονται διακριτικά.

«A good reader, a major reader, an active and creative reader is a rereader»

En passant

  Το «Αν πασάν» είναι ένας σκακιστικός κανόνας, περιθωριακός και άγνωστος αλλά ιδιαιτέρως αποτελεσματικός και σημαντικός. Στις αρχικές τους κινήσεις, τα πιόνια έχουν το δικαίωμα να κινηθούν ένα ή δύο τετράγωνα μπροστά. Αν επιλέξουν να κινηθούν δύο τετράγωνα μπροστά και ένα αντίπαλο πιόνι βρίσκεται σε τέτοια θέση ώστε να μπορούσε να το αιχμαλωτίσει αν το πιόνι που κινήθηκε δυο τετράγωνα αποφάσιζε να κινηθεί μόνο ένα, τότε, έχει το δικαίωμα να το αιχμαλωτίσει και σε αυτή την περίπτωση που κάνει δύο βήματα. Έχουμε δηλαδή, αν πασάν... αιχμαλωσία εν τη διελεύσει. Είναι δυσνόητο στην περιγραφή αλλά αρκετά ξεκάθαρο στην πράξη. Βέβαια, όταν είσαι αρχάριος σκακιστής και το συναντήσεις πρώτη φορά σε ηλεκτρονική παρτίδα, τότε πείθεσαι ότι κάποιο «bug» έχει η ιστοσελίδα, ότι σε χακάρανε ή ότι άρπαξες όλες τις ιώσεις του κυβερνοχώρου. Τα βιβλία του Ναμπόκοφ, μου προσφέρουν την ισχυρή εντύπωση ότι αποτελούν ένα συνεχές λογοτεχνικό en passant, σε αιχμαλωτίζουν εν τη διελεύσει.

Με ανώμαλους δεν μιλάω

  Ανωμαλία είναι να μην μπορεί μια γυναίκα να κυκλοφορεί άφοβα στους δρόμους, ανωμαλία είναι να πιστεύεις ότι τα εμβόλια σκοπό έχουν να προκαλέσουν περισσότερο κακό από ό,τι καλό, ανωμαλία είναι να νομίζεις ότι η λογοτεχνία σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, ανωμαλία είναι ακόμα το προφιτερόλ να έχει μόνο ένα σουδάκι μέσα, ανωμαλία είναι και ότι ο «Πατάκης» εξακολουθεί να μην εκδίδει Χέρμαν Μέλβιλ. Και πόσες ακόμα ανωμαλίες! Με τελευταία εκείνη του Ερβέ Λε Τελιέ, ενός συγγραφέα που αγάπησα οριστικά από ένα και μόνο βιβλίο του που είχα διαβάσει κάποτε, το «Όλα τα μανιτάρια τρώγονται», η ουλιπιανή έμπνευση που είχε οραματιστεί το facebook χρόνια πριν από τον δημιουργό του. Κάθε φορά που μπαίνετε στο facebook και αντικρίζετε την ερώτηση «Τι σκέφτεσαι;», ικανή να σας παρασύρει ασυγκράτητα να μας εμπιστευτείτε τις επικές σας μπούρδες, σχεδόν πάντα χωρίς καθόλου φιλτράρισμα και ουσία, να θυμάστε ότι ο Τελιέ κάποτε το έκανε… χίλιες φορές καλύτερα από εσάς, πιο δημιουργικά και κυρίως με περισσότερο χι

Η λογοτεχνία ως μη βούληση και παράσταση

Το μέλλον δείχνει ότι σε λίγο καιρό θα παριστάνουμε ότι γράφουμε λογοτεχνία. Ο Τζήμας που παριστάνει τον Μπουκόφσκι που παριστάνει τον Φάντε που παριστάνει την Γιαδικιάρογλου. Η λογοτεχνία τρώει πολύ ξύλο, μπας και μάθει επιτέλους καλούς τρόπους και καταφέρει κάποτε να μπει στον παράδεισο. «Ήρθε ένας κύριος για τα ριντό. Ήταν αδερφή . Είχε νύχια που έλαμπαν κι ένα κασμίρ φουλάρι κάτω απ’ το σπορ σακάκι με τη ζώνη» . Θα γράφεται λογοτεχνία απίστευτα βαρετή, πολύ πιο βαρετή από όση υπάρχει ήδη. Οι υπερευαίσθητοι αναγνώστες θα μισούν ακόμα περισσότερο την ζωή τους γιατί θα την βλέπουν να μετατρέπεται σε αυτό που οι ίδιοι διορθώνουν. Οι άλλοι οι αναγνώστες, οι αναίσθητοι, θα αναπολούν μια λογοτεχνία που με τα υλικά που έβρισκες εντός της θα μπορούσες να αναδιαμορφώσεις την πραγματική σου ζωή – να μισήσεις, να νιώσεις θυμό, να βρίσεις, να σιχαθείς, να αποσυμπιεστείς τέλος πάντων για να μην σκάσεις. Αλλά το πρόβλημα είναι τελικά πιο απλό και εμφανές από όσο θέλουν να το παρουσιάζουν: της

Η φάση είναι κρίντζι

  Όπως θα σας έλεγε και ο θείος που κάθεται με την νεολαία κάθε Τσικνοπέμπτη, «Η φάση είναι κρίντζι», δηλώνει μία κατάσταση εξαιρετικά αναληθοφανή που σε παγώνει και σε κάνει να ανατριχιάζεις από την αμηχανία λες και κάποιος όλη την ώρα λέει κρύα αποτυχημένα αστεία χωρίς σταματημό και έλεος. Ο Λέων Τολστόι – back to back ανάρτηση με Τολτσόι, δε σας χάλασε! – επιφυλάσσει αυτή την τιμητική θέση του θείου για τον Σαίξπηρ και τα έργα του, με κύριο στόχο τον «Βασιλιά Ληρ». «Αυτό είναι το τόσο γνωστό έργο. Όσο κακό και να παρουσιάζεται στην αφήγησή μου, την οποία προσπάθησα να κάνω όσο τον δυνατόν πιο ουδέτερη, θα πω χωρίς δισταγμό πως στο πρωτότυπο το έργο είναι ακόμα χειρότερο» . Εν συντομία, δεν κάνει για δραματουργός το παιδί ! Θα σφαχτούμε και σε αυτό το γιορτινό τραπέζι, πάνω απ’ όλα η παράδοση!

Οι αποσυνάγωγοι

  Το να γράφεις αλλόκοτη και παράδοξη λογοτεχνία δεν σημαίνει κιόλας ότι δεν έχεις συμβιβαστεί με μια εντυπωσιοθηρική παράσταση και έχεις παγιδευτεί εντός της. Το πιο παράδοξο που συναντάς πλέον σε πολλά λογοτεχνικά έργα είναι ότι τους λείπει η λογοτεχνία! Η λεγόμενη παράδοξη λογοτεχνία συνήθως παίζει επικίνδυνα με τα όρια της γραφικότητας, που υποτίθεται ότι η άλλη, κοινή λογοτεχνία τα αποφεύγει… χαχαχα, μπα σε καλό μου. Κανείς δεν γλυτώνει από την γραφικότητα αν δεν ξέρει τον τρόπο να το πετύχει. Ταρώ ρίχνει και ο Χοντορόφσκι ταρώ και ο Χαϊκάλης, ποντάρετε σωστά τα λεφτά σας. Σχεδόν πάντα, είναι το ίδιο δύσκολο και ψυχοφθόρο να είσαι αποσυνάγωγος όσο και να είσαι επίτιμο μέλος της συναγωγής . «Νόμιζα πως είμαι αυτό που είμαι, αλλά στην πραγματικότητα είμαι ακόμα αυτό που ήμουν. Κι αυτό που ήμουν δεν ξέρω τι είναι. Ίσως κάποια μέρα το μάθω. Τότε θα είμαι αυτό που θα είμαι, αλλά δεν θα είμαι πια αυτό που είμαι τώρα. Και το να πάψω να είμαι αυτό που είμαι τώρα, με φοβίζει και με τρομάζε

Ο ακρωτηριασμός της Δύσης

    Όσο διάβαζα το βιβλίο μού ερχόταν στο μυαλό μια εντυπωσιακή φράση του Κούντερα που υπάρχει στο δοκίμιο «Ο ακρωτηριασμός της Δύσης ή Η τραγωδία της Κεντρικής Ευρώπης» , καθώς και στις «Προδομένες διαθήκες» αν θυμάμαι καλά, που λέει ότι πλέον η ζωγραφική έγινε μια περιθωριακή τέχνη, ο κόσμος έπαψε να ενδιαφέρεται για αυτή όπως το έκανε όσο ζούσε ο Πικάσο και οι άνθρωποι δυσκολεύονται να αναφέρουν έναν σύγχρονο ζωγράφο πια. Το ίδιο μπορεί κανείς να πει και για το σκάκι και αν όλα πάνε καλά (και κατά διαόλου) και για οτιδήποτε άλλο. «Μαζί με τον Αλιέχιν, ένας κόσμος πέθαινε. Ο θάνατός του δεν αφορούσε μόνο το σκάκι. Ο Αλιέχιν υπήρξε ένας από τους τελευταίους εκπροσώπους μιας κλάσης παικτών χωρίς δάσκαλο, αριστοκρατών χωρίς βασιλιά, ατόμων χωρίς υποστήριξη, πνευματικών ανθρώπων χωρίς ιδεολογία, πολιτών χωρίς σύνορα, βασιλέων της φαντασίας, ανθρώπων ανένταχτων… Τώρα που δεν υπήρχε πια, ποιος θα έπαιζε;» Ας παίξουμε με τις λέξεις, για την ώρα. Οι λέξεις chess και chase ηχούν πολύ όμοια

Γεύση πικραμύγδαλου

Να είσαι φαν του κουραμπιέ, να τον ξεκινάς με λαχτάρα και να σου σκάει πικραμύγδαλο. Κάπως έτσι ένιωσα με το συγκεκριμένο βιβλίο. Ήθελα πολύ να μου αρέσει. Αγαπώ την ιταλική λογοτεχνία (ειδικά την λίγο πιο παλιά, δεν έχω μελετήσει τόσο την σύγχρονη), βρίσκεται σταθερά στις τοπ λογοτεχνίες μου, συνθέτοντας πάντα δείγματα γεμάτα αισθητική κομψότητα και τόλμη μαζί, γιατί καλώς ή κακώς στη λογοτεχνία όλα τα υπόλοιπα οφείλουν να ακολουθούν∙ αν προηγούνται ή κυριαρχούν, δυναμιτίζουν την συνολική αξία του έργου και καταλήγεις να περιπλανιέσαι αμήχανος ανάμεσα σε λεκτικά ερείπια ενώ γνωρίζεις βέβαια ότι η λογοτεχνία είναι κατ’ αρχήν σκοτεινή και υπόγεια διαδρομή. Πρώτα θα γίνει ορυχείο, βαθύ και αδυσώπητο, και αν καταφέρει να βρει φλέβα ίσως εξορύξει και ό, τι πολύτιμο κουβαλά εντός της. Ο ήρωας του μυθιστορήματος «Πικρή ζωή» και άλτερ έγκο του Λουτσάνο Μπιαντσάρντι τα γνώριζε καλά όλα αυτά όταν ξεκίνησε να το γράφει αλλά προτίμησε να τα ξεχάσει γρήγορα, και μαζί και ο αναγνώστης την ελπίδα

Round About Midnight

  Μεγάλο Σάββατο απόψε και λίγο μετά τις μονότονες κροτίδες και αφού σταματήσουν και οι πρόβες με τις εφτά σάλπιγγες της Αποκάλυψης, όλοι μας θα ετοιμαστούμε ψυχολογικά για την μουσική που αγαπάμε να μισούμε: τα κλαρίνα. Εναλλακτική δεν έχει δυστυχώς και οι πιθανοί αυτοσχεδιασμοί εξαντλούνται στο πασχαλινό τραπέζι, τίποτα περισσότερο. Τα μαύρα πρόβατα της κάθε οικογένειας, πάντα υπάρχουν τέτοια, καμμένα από χέρι όπως και τα άλλα τα κανονικά, θα δείχνουν λίγο τζαζ μέσα σε όλο αυτό το ομοιόμορφο μπουλούκι αλλά δεν μπορείς να κάνεις και πολλά για να βοηθήσεις. Θα φαλτσάρουν κοινότοπες ευχές όπως όλοι και θα ελπίζουν να δείχνουν κάπως φυσιολογικοί – αλλά μέσα τους θα είναι χαρούμενοι και θα νιώθουν αγαλλίαση καθώς θα θυμούνται τον Ted Joans που έλεγε χαρακτηριστικά και το υποστήριζε εμπράκτως, ότι «Jazz is my religion and Surrealism is my point of view».  

Mission impossible

  Η μοναδική αποστολή του βιβλιοθηκάριου (βιβλιοθηκονόμοι πλέον ρε Ορτέγκα, μας προσβάλλεις γαμώτο∙ ναι, ο φερετζές μάς έλειπε), τουλάχιστον στην Ελλάδα και για μια γεμάτη 25ετία, είναι να μην πεθάνει από την πείνα. Τα πάμε καλά, συνάδελφοι! Άλλος για μπαρ τράβηξε, άλλος για γραμματειακή υποστήριξη και άλλος στου ΟΑΕΔ τα ΚΟΧ αίμα και δάκρυα πίνει. Ευαισθητοποιημένοι πολίτες λένε συνεχώς να χαρίσουμε βιβλία στις βιβλιοθήκες μας, είναι ο πολιτιστικός μας πνεύμονας (με χρόνια βρογχίτιδα), το κράτος από την μεριά του λέει κανένα πρόβλημα, στα τέτοια μου, αλλά να ξέρετε όποτε χρειαστεί να κόψω χρήματα για τις εκλογικές διαφημίσεις θα τα πάρω από τις βιβλιοθήκες, no offense. Και η σχολή Βιβλιοθηκονομίας συνεχίζει να βγάζει εκατοντάδες επιστήμονες κάθε χρόνο σαν να μην υπάρχει αύριο (που δεν υπάρχει!), μια θλιβερή γραμμή παραγωγής από ρομποτάκια σε μια δυστοπική και λοβοτομημένη πολιτιστικά χώρα. Does that make sense? «Οι άνθρωποι χαρακτηρίζονται από μια παράξενη τάση να τρέφονται, κυρίως, με

Ποίηση χωρίς τέλος

  Αυτή η χρονιά θα ξεκινήσει ακριβώς όπως τελείωσε: με ποίηση. Συλλεκτική ανάρτηση, σπάνια θα ξαναδιαβάσετε τέτοια. Σπάω την παράδοση (και το ρόδι)! Ακόμα σπανιότερα εντυπωσιάζομαι από ποιητές και ποιήματα. Δεν με συγκινεί η συμπύκνωση του λόγου όταν του λείπει ένα είδος «φλυαρίας» – ψάχνω ποιήματα που είναι αμετροεπή με έναν δικό τους τρόπο και ταυτόχρονα στοχευμένα και ουσιώδη. Ποιήματα που δεν πολυπαίρνουν στα σοβαρά τον εαυτό τους καθώς τσαλαβουτούν χαρούμενα στον χυλό της ειρωνείας. Ποιήματα που, απ' ό,τι σωστά αντιλαμβάνεστε, δεν γράφει η πλειοψηφία των ποιητών. Με δυο λόγια, κυνηγώ το ανέφικτο. Αλλά, αυτό δεν κυνηγάμε όλοι στην έναρξη κάθε χρονιάς; Το φλουρί μου για φέτος – λίρα εκατό – ήταν η Βισουάβα ή Βισλάβα ή όπως αλλιώς, Σιμπόρσκα. Η παλιά ποίηση, η ορθόδοξη, είναι Εδώ!