ΠΙΠΕΡΙ ΚΑΙ ΣΠΑΣΜΕΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ

  Θα μιλήσω λίγο για ποίηση. Καλέ, μην σκυλιάζετε, ένα απλό γατάκι είμαι! Θεωρώ ότι η (καλή) ποίηση δεν γράφεται με την καρδιά, ούτε διαβάζεται με αυτόν τον τρόπο. Όποιος γράφει με την καρδιά, πολύ γρήγορα έχει να αντιμετωπίσει προβλήματα με βουλωμένες αρτηρίες και εκνευριστικές αρρυθμίες. Όποιος πάλι διαβάζει με την καρδιά, πεθαίνει από συγκινησιακό έμφραγμα πολύ πριν τελειώσει το βιβλίο.

Άκου ένα φανταστικό σενάριο: φαντάσου το Ανώτατο Βραβείο Λογοτεχνίας να βραβεύει την ανώτατη λογοτεχνία! Έλα, ξύπνα τώρα.

Κοντοζυγώνουν και τα Νόμπελ Λογοτεχνίας και όλοι κρατάμε την ανάσα μας. Θα ξέρουμε τον βραβευμένο; Θα προφέρεται το όνομά του με τον αγύμναστο μυ της μεσογειακής μας γλώσσας; Θα έχει μεταφραστεί κάποιο βιβλίο του στα ελληνικά; Πότε θα εμφανιστεί ο πρώτος που θα ανακοινώσει στα κοινωνικά δίκτυα ότι τον γνωρίζει και μάλιστα τον έχει διαβάσει, λαχτάρα ανάλογη με εκείνη της ανακοίνωσης του πρώτου μωρού κάθε νέου χρόνου; Τα πηγαδάκια στις παρέες δίνουν και παίρνουν – νισάφι πια με την πολιτική της Ελλάδας, ας μιλήσουμε και λίγο για την πολιτική της Σουηδίας!

Αποστρέφομαι τις σχολές δημιουργικής γραφής γιατί μοιάζουν γεμάτες δημιουργική ασάφεια. Το ίδιο αποστρέφομαι και τις λέσχες ανάγνωσης, γιατί εκείνες είναι γεμάτες αναγνωστική σαφήνεια. Δε θέλω να μου λένε, τι και πώς να διαβάζω/γράφω. Τότε γιατί κρατώ ετούτον τον οδηγό συγγραφής στα χέρια; Ελάτε, μην είστε εριστικοί, αφού όλοι το ξέρουμε ότι αυτά τα βιβλία μπορούν να γίνουν πολύ διασκεδαστικά, είτε το επιδίωκαν εξαρχής είτε όχι.