Τώρα που η επίλεκτη μονάδα δράσης με την ονομασία «Μαύροι Πάνθηρες» βγήκε στους δρόμους το βιβλίο αναμένεται να κάνει τρελές πωλήσεις. Οι ΖΗΤΑδες το ζητάν απελπισμένα, γαμιέται η ΔΙΑΣ μπροστά στα ταμεία των βιβλιοπωλείων και τα ΜΑΤ κάνουν check στα ηλεκτρονικά καλάθια αγορών. Ενώ και ο δολοφόνος του Αλέξη Γρηγορόπουλου δήλωσε ενθουσιασμένος ότι σαν βγει απ’ αυτή την φυλακή αυτό το βιβλίο θα τον περιμένει για να περάσει λίγες δημιουργικές ώρες σε ελεύθερα πλέον κάμπινγκ και κοντινές παραλίες! Το βιβλίο του Γουίνσλοου όμως δεν είναι ένα βιβλίο για μπάτσους – ούτε και ένα βιβλίο για μπάτσους. Είναι κυρίως ένα βιβλίο επισφαλές, όπως αξίζει να είναι η μεγάλη λογοτεχνία. «Ο κόσμος δεν έχει ιδέα τι κοστίζει μερικές φορές ο αγώνας για την ασφάλειά του, ευτυχώς που δεν έχει, δηλαδή. Μπορεί να νομίζει πως θέλει να ξέρει, μπορεί να λέει πως θέλει να ξέρει, αλλά δεν ξέρει». Λοιπόν, έχετε το δικαίωμα να παραμείνετε σιωπηλοί κατά την διάρκεια της ακόλουθης ανάρτησης· οτιδήποτε πείτε μπορεί να (σίγουρα θα) χρησιμοποιηθεί εναντίον σας στο διαδικτυακό δικαστήριο. Πουτ δε τρολ ντάουν σλόουλι!
Η συνταγή ανάγνωσης είναι απλή: περιμένετε υπομονετικά να περάσουν περίπου 150 σελίδες (μόνο υπομονετικά, επ' ουδενί βαρετά, κάθε άλλο) μέχρι να δέσει η πλοκή και οι δεκάδες χαρακτήρες και μετά, αρχίζει ο πόλεμος, ανελέητος, καταιγιστικός, ανεξίτηλος. «Την ειρήνη μέσα του, όμως, αυτή δεν μπορεί να την αποκαταστήσει. Το πιστολίδι συνεχίζεται μέσα στο δικό του κεφάλι». Δεν θυμάμαι να έχω ενθουσιαστεί τόσο πολύ με συγγραφέα τα τελευταία πολλά χρόνια. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό μοιάζει απλοϊκός αλλά είναι τόσο καίριος και τόσο ουσιώδης στην μεγάλη λογοτεχνία· και επίσης, δεν εμφανίζεται συχνά. Θα προσπαθήσω να το εξηγήσω με μια καλοκαιρινή παρομοίωση. Στις παραλίες υπάρχει μια safe zone, σύνηθως μέχρι εκεί που φτάνουν οι σημαδούρες, που δείχνει ότι στα όρια της γίνεται όλη η δράση – ξαπλώστρες, κοκτέιλς, αντηλιακό με άρωμα αναγούλας, μαυρισμένοι κώλοι, six pack στη συσκευασία του ενός, ρακέτες-ρουκέτες, αυθαίρετες πισινούλες ούρων εντός της θάλλασας αλλά εκτός σχεδίου πόλεως, κλπ. Δεν υπάρχει τίποτα κακό σε αυτό. Οι περισσότεροι δηλώνουν εκστασιασμένοι με αυτή την κατάσταση και ποστάρουν τις φωτογραφίες τους μέχρι τα αναθεματισμένα Χριστούγεννα – 130 και σήμερα! Εκτός των ορίων όμως, υπάρχει και ένας κόσμος αβαθής και ταυτόχρονα βυθιζόμενος, που για να τον φτάσεις πρέπει να κολυμπήσεις ασταμάτητα μέχρι να σου κοπεί η ανάσα, και αν είσαι τυχερός ή άτυχος, να κοιτάξεις την άβυσσο, και ίσως να σε κοιτάξει και εκείνη πίσω. Αυτή η μεθόριος είναι ο κόσμος των βιβλίων του Ντον Γουίνσλοου.
[…] «Προσπάθησε να το εξηγήσει αυτό στη Σίλα, αλλά πώς να το κάνεις χωρίς να τη βάλεις μέσα σε έναν κόσμο που δεν θέλεις να της επιβάλλεις; Πώς φεύγεις από ένα οίκημα όπου το ζευγάρι μαμά-μπαμπάς είναι τσακισμένο από το κρακ, κι εσύ βρήκες ένα μωράκι νεκρό πριν από μια εβδομάδα, με τα ποδαράκια του φαγωμένα από αρουραίους, και πηγαίνεις μετά τα δικά σου τα παιδιά στο Τσακ Ι Τζίζι’ς; Επιτρέπεται άραγε να της μιλήσεις γι’ αυτά; Να τα «μοιραστείς» αυτά; Όχι, το σωστό είναι να φορέσεις ένα χαμόγελο στο πρόσωπό σου και να μιλάς με τον πωλητή ελαστικών για τους Μετς ή για όποια άλλη μαλακία, γιατί κανείς δεν θέλει ν’ ακούσει γι’ αυτά κι εσύ δεν θες να μιλάς γι’ αυτά, απλώς προσπαθείς να τα ξεχάσεις, και βοήθειά σου, μαλάκα μου».
Τα βιβλία του είναι απίστευτα ευκολοδιάβαστα, με καταιγιστική δράση και δεκάδες ανατροπές της πλοκής. Ταυτόχρονα όμως διακρίνονται και «παρασημοφορούνται» για τις επικές τους διαστάσεις, για εκείνη την ασύλληπτη τραγικότητα που αγκαλιάζει σφιχτά τους ήρωες του – συνήθως από τον λαιμό. Το οπισθόφυλλο είναι γεμάτο εγκωμιαστικές κριτικές άλλων και αυτό είναι πάντα ένα σίγουρο σημάδι ότι πρέπει να αγνοήσεις το συγκεκριμένο βιβλίο γιατί θα απογοητευτείς. Στους κανόνες όμως υπάρχουν και εξαιρέσεις και εδώ έχουμε μία τέτοια, καθότι ο Γουίνσλοου καλλιεργεί τόνους πεντανόστιμων κερασιών και στα προσφέρει σε καλάθια που τα έχει πλέξει ο ίδιος στο σωστό μέγεθος – τουλάχιστον όχι μικρά· συνήθως πάνω από 500 σελίδες, για να έχεις να πορεύεσαι ευτυχισμένος!
Η έκδοση είναι ιδανική, για αυτό που ονομάζουμε, βιβλίο παραλίας – είτε κινείσαι εντός είτε εκτός σημαδούρων. Οι εκδόσεις είναι οι, άγνωστες μέχρι πρότινος για μένα, «ΑΘΕΝΣ Bookstore Publications» που καλό θα είναι να παίξει ο εκδοτικός οίκος κανένα τζόκερ τώρα που κληρώνει το τζακ-ποτ την Κυριακή. Πρόκεται γι' αυτό το σπάνιο φαινόμενο που ποδοσφαιρικά θα περιγράφαμε ως εξής: «σουτ προς τον στόχο, δύο (2) – γκολ, δυο (2)». Το πρώτο βιβλίο που εξέδωσε ήταν η βιογραφία της Μισέλ Ομπάμα, ένα κλασικό εισαγόμενο hype που υποθέτω απέδωσε καρπούς, και το δεύτερο, το βιβλίο του Γουίνσλοου που θα το βοηθήσει και το hype της δικής μου ανάρτησης, αλλά γενικά, όπως σας εξηγώ τόση ώρα, δεν θέλει και ιδιαίτερο σπρώξιμο, τα καταφέρνει μια χαρά και μόνο του. Η πολύ καλή μετάφραση είναι της Χρύσας Φραγκιαδάκη. Μια πιο προσεκτική επιμέλεια θα ήταν επιθυμητή. Σε ένα πλουσιότατο υλικό όμως είναι τόσο λίγα τα πταισματάκια (τελείες που έγιναν κόμματα και αντιστρόφως, εισαγωγικά που απέδρασαν, κλίσεις-παρεκκλίσεις, κλπ) που δεν μπορεί να στοιχειοθετεί κατηγορία. Το δικαστήριο απεφάνθει: αθώο!
«Κόλαση δεν είναι να μην έχεις επιλογές.Είναι να έχεις να επιλέξεις ανάμεσα σε φριχτά πράγματα».
Υ.Γ. 2666 Για όσο διαρκούσε η ανάγνωση, στριφογύριζα στο μυαλό μου το ωραίο τραγούδι του Ζακ Στεφάνου. «Η Κάντι Κάντι διακινεί ηρωίνη, για τον βαρόνο Αστυνόμο Σαΐνη». Ο κόσμος μας είναι μια συνεχής παραμύθα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Κουβεντολόι με μια μούμια!
Σημ: Εδώ λέγονται ιστορίες μόνο για αραχνιασμένα κρανία, οι "ψεκασμένοι" θα απομακρύνονται διακριτικά.