ΠΙΠΕΡΙ ΚΑΙ ΣΠΑΣΜΕΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ

Κάθε χρόνο μόλις πιάνω στα χέρια μου το πρόγραμμα της ΔΕΒΘ με πιάνει μια τρελή σύγχυση. Σκέφτομαι πάντα το ίδιο· πάρα πάρα πολλές εκδηλώσεις που αδυνατεί να παρακολουθήσει έστω και φευγαλέα ένα μεμονωμένο άτομο. Είναι σαν όταν μπαίνεις σε ένα ζαχαροπλαστείο και μόλις βλέπεις όλα τα γλυκά γύρω σου, λες, θέλω να τα δοκιμάσω όλα! Ξέρεις όμως ότι αν σου δινόταν η ευκαιρία να δοκιμάσεις λίγο από το καθετί, το ξέρεις με σιγουριά αυτό, μην το αρνείσαι, το 80% θα ήταν μπαγιάτικα και με κάτι σάπιες κρέμες φτιαγμένα. Το ίδιο ισχύει και με την Έκθεση Bιβλίου. Πλουραρισμός θα μου πείτε, εσένα τι σε κόφτει; Σωστά, τι με νοιάζει. Θα απαντήσω με έναν στίχο ποιήματος που άκουσα σε μια από αυτές τις μπαγιάτικες εκδηλώσεις, (ακριβώς με αυτή τη σειρά): «...Τρυφό, Μποντλέρ, Ρίο-Αντίρριο!» – κολοκυθόπιτα, σαν να λέμε. Και τα ποσοστά ανεβαίνουν ακόμα περισσότερο όταν μιλάμε για κριτικές βιβλίων. Ας γίνουμε και λίγο μισάνθρωποι με τους κριτικούς, δεν πειράζει. Γιατί με τους Κρητικούς δεν γίνεται, στην...