ΠΙΠΕΡΙ ΚΑΙ ΣΠΑΣΜΕΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ

  Μου αρέσουν πολύ οι αφορισμοί ως λογοτεχνικό είδος (θα γράψω σχετικά σε προσεχή ανάρτηση) και κυρίως αγαπώ μέχρι παραφοράς εκείνους του Γκέοργκ Κρίστοφ Λίχτενμπεργκ. Το όνομα του μπλογκ οφείλεται σε έναν δικό του, μέρος του τρόπου που σκέφτομαι οφείλεται σε αυτόν, και παρόλο που έχω ομολογουμένως εγκεφαλικά κεραυνοβοληθεί ελπίζω να μην εμφανίσω παράξενα σχήματα και στο σώμα μου εξαιτίας του! Παλιότερα είχαν κυκλοφορήσει δύο μικρές συλλογές με αφορισμούς από τις εκδόσεις «Στιγμή» και πριν από λίγο καιρό εντελώς αναπάντεχα – κεραυνός εν αιθρία – μια μεγαλύτερης έκ(σ)τασης από τον «Κέδρο». Νίτσε, Βιτγκενστάιν, Γκαίτε, Κιρκεγκώρ, Σοπενχάουερ, κ.α. πίνανε νερό στο όνομά του και το ίδιο κάνω και εγώ χρόνια τώρα – ενίοτε και με οινοπνευματώδη∙ αυτό το λόγο θα σας πω, δεν έχω άλλο κανένα, μεθύστε με τ’ αθάνατο κρασί του Λίχτενμπεργκ . Ακολουθεί περήφανη παρέλαση που δεν έδειξαν οι τηλεοράσεις!